سَحاب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَحاب (به فتح سین) از
واژگان قرآن کریم به معنای
ابرها است.
این واژه ۹ بار در قرآن مجید آمده است.
سَحاب به معنای
ابرها است.
اسم جنس جمعى است واحد آن سحابه و جمع آن سُحُب و سَحائب است.
در بيشتر آيات قرآن به مناسبت لفظ وصف و ضمير آن مفرد آمده است.
ابرها در حقيقت هواى مرطوب‌اند كه از سطح درياها و اقيانوس‌ها در اثر حرارت
خورشید تبخير شده و در هوا متكاثف گرديده به وسيله بادها بطرف خشكى‌ها روى می‌آورند و مانند دريائى بالدار در آسمان شناورند و حامل
رحمت پروردگار می‌باشند.
به مواردی از
سَحاب که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
گاهى وصف سحاب نسبت به لفظ مفرد می‌آيد مثل
(وَ السَّحابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ) (و
ابرهايى كه ميان
زمین و
آسمان قرار گرفته‌اند.)
و گاهى نسبت به معنى آن جمع می‌آید. نحو
(وَ يُنْشِئُ السَّحابَ الثِّقالَ)»
(و
ابرهاى سنگين بار ايجاد مى‌كند.)
(أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحاباً ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكاماً فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِيها مِنْ بَرَدٍ ...) يعنى «خداوند
ابرى را می‌راند سپس آنرا تأليف و متكاثف می‌كند آنگاه مى‌بينى باران از وسط‌هاى آن بيرون می‌آيد.»
باد را در نقل و انتقال
ابرها نقش عمده‌اى است لذا قرآن بادها را بشارت‌دهنده باران نام می‌برد
(يُرْسِلُ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ...) (بادها را به عنوان
بشارت، در پيشاپيش باران رحمتش مى‌فرستد....)
(وَ اللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّياحَ فَتُثِيرُ سَحاباً ...) (خداوند كسى است كه بادها را فرستاد تا
ابرهايى را به حركت در آورند. ...)
اين كلمه مجموعا ۹ مرتبه در قرآن مجيد آمده
و پيوسته بلفظ «سحاب» است.
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سحاب»، ج۳، ص۲۳۶.
