سَتْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَتْر (به فتح سین و سکون تاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای پوشاندن است.
از مشتقات این کلمه در
نهج البلاغه استفاده شده است، مانند:
سِتْر (به کسر سین و سکون تاء) به معنى پرده و پوشش است.
اِسْتِتار (به کسر همزه و سکون سین) به معنای مخفى شدن و مستور شدن است.
سَتْر به معنای پوشاندن است.
«سَترَ الشيءَ: غطَّاهُ»
و
سِتْر (بر
وزن علم) به معناى پرده و پوشش است.
اِسْتِتار به معنای مخفى شدن و مستور شدن است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
حضرت علی (علیه‌السلام) در مقام موعظه فرموده:
«الْحَذَرَ الْحَذَرَ! فَوَاللهِ لَقَدْ سَتَرَ، حتَّى كَأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ.» «از
خدا بر
حذر باشيد، از خدا بر حذر باشيد به خدا
قسم كه بر گناهان و اسباب
غضب پرده كشيده كه گویى آن‌ها بخشوده است.»
و نيز فرموده:
«وَ لا تَهْتِكوا أَسْتارَكُمْ عِنْدَ مَنْ يَعْلَمُ أَسْرارَكُم.» «و پرده‌هاى خويش را در پيش كسى كه از اسرارتان آگاه است ندريد.»
و باز فرموده:
«عَيْبُكَ مَسْتورٌ ما أَسْعَدَكَ جَدُّكَ.» «
عیب تو پنهان است مادامى كه دنيا رو به سوى توست.»
مواردی متعدد از این ماده در نهج البلاغه به کار رفته است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ستر»، ص۵۱۵.
