سَتْر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَتْر (به
فتح سین و سکون تاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای پوشاندن است.
مشتقات این ماده که در آیات قرآن استعمال شده عبارتند از:
سِتْر (به کسر سین و سکون تاء) به معنای پرده و پوشش؛
إِسْتِتار به معنای اختفا و مخفى شدن؛
مَسْتور اسم مفعول و به معنای پوشیده است.
سَتْر به
فتح (سین) به معنای پوشاندن است. «
سَتَرَ الشَّيْ‌ءَ سَتْراً: غَطَّاهُ» و به كسر (سین) به معنای پرده و پوشش است.
به مواردی از
سَتْر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِها سِتْراً) «بر آنها جز آفتاب پوششى قرار نداده بوديم.»
استتار اختفا و مخفى شدن است.
(وَ مَا كُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَ لَا أَبْصارُكُمْ ...) «نبوديد مخفى شويد از اينكه
گوش و
چشم‌هایتان بر شما
گواهی دهند.»
ظاهرا منظور آن است كه قدرت مخفى شدن از شهادت اعضا نداشتيد.
(وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً) (و هنگامى كه قرآن مى‌خوانى، ميان تو و آنها كه به
آخرت ايمان نمى‌آورند، حجاب ناپيدايى قرار مى‌دهيم.)
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ستر»، ج۳، ص۲۲۵.
