• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سَبْع (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: سبع (ابهام‌زدایی).


سَبْع (به فتح سین و سکون باء) از واژگان قرآن کریم به معنای هفت است.



سَبْع به معنای هفت است.


به مواردی از سَبْع که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - سَبْعَ‌ (آیه ۲۹ سوره بقره)

(فَسَوَّاهُنَ‌ سَبْعَ‌ سَماواتٍ‌)
(او آنها را به صورت هفت آسمان مرتّب نمود.)

۲.۲ - سَبْعَةُ (آیه ۴۴ سوره حجر)

(لَها سَبْعَةُ أَبْوابٍ‌)
(هفت در دارد.)


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۲۲۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۹۴.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۴۳.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۲۹.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۱۷۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۱۴.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۱۱۳.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۷۳.    
۱۰. حجر/سوره۱۵، آیه۴۴.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۴.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۲۵۰.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۱۷۰.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۹۱.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۱۹.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سبع»، ج۳، ص۲۲۰.    






جعبه ابزار