سهو (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَهْو (به فتح سین و سکون هاء)
از واژگان قرآن کریم به معنای
غفلت است.
سَهْو به معنای
غفلت است.
•
(قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ • الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ ساهُونَ) (كشته باد دروغگويان. همانها كه در جهل و
غفلت فرو رفتهاند.)
خرّاص کسی است که با
ظنّ و تخمین سخن میگوید.
غمره آب بزرگی است که محل خود را میپوشاند و آن مثل است بر کثرت و وسعت
جهالت یعنی خرّاصون نابود شدند همان کسان که در ورطه جهالت
غافل ماندهاند و
از خبرهای
قیامت بی خبراند.
•
(فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ • الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ • الَّذِینَ هُمْ یُراؤُنَ) (پس واى بر
نمازگزاران، همان كسانى كه در نمازخود سهلانگارى مىكنند. همان كسانى كه
ریا مىكنند.)
غفلت از نماز یک دفعه آن است که شخص به عظمت و حقیقت آن توجه نکند. و یک دفعه این است که برای ریا و تظاهر بخواند مراد
از آیه وجه دوم است به قرینه «
الَّذِینَ هُمْ یُراؤُنَ».
از اینکه هر دو آیه در مقام
ذمّ است روشن میشود که این
غفلت تقصیر است و باید موجبات آن را
از بین برد و در
غفلت نماند.
راغب گوید: سهو خطائی است که
از غفلت ناشی باشد اگر موجبات آن
از انسان نباشد معفوّ است مثل
دیوانه که شخصی را
دشنام میدهد و در غیر آن مواخذ است چون کسی که
مست میشود و دشنام میدهد.
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سهو»، ج۳، ص۳۴۶.