سختی‌های حیض (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
چون
ایام حیض مایه رنج و
آزار است، پس در حالت قاعدگى بر اساس
حکم الهی باید از
آمیزش با
زنان كناره‌گیرى شود.
مشقت بار بودن
حیض برای
زن، دلیل
حرمت آمیزش در
زمان حیض:
• «ویسـلونک عن المحیض قل هو اذی فاعتزلوا النساء فی المحیض...؛
و از تو درباره
عادت زنانه مى‌پرسند، بگو: آن نوعى
آزار و ناراحتى است. پس از (آمیزش با)
زنان در زمان
عادت كناره‌گیرى نمایید و تا پاك نشوند به آنها نزدیك نشوید و چون (از
عادت) پاك شدند (یا
غسل كردند) از همان جا كه خدا دستور داده با آنان
آمیزش نمایید، همانا خداوند كسانى را كه زود و زیاد
توبه مى‌كنند و كسانى را كه كوشا در پاكى‌اند دوست دارد.»
أَذى مصدر و به معنی هر امر ناخوش آیند و نا پسندی است که مایه
اذیت و
کراهت است؛
راغب در مفردات آنرا به معنای ایصال ضرر دانسته است؛
در
تفسیر المیزان ذیل
آیه فوق فرماید: اذى بمعنى ضرر نیست زیرا نمی‌شود با نفع مقابل كرد و گفت:
نفع و اذى چنانكه گفته می‌شود: نفع و ضرر. پس معنى آن چیز ناپسند و یا آزار است و گاهى بوجهى بر ضرر منطبق می‌شود.
علامه طباطبایی گفته است: كلمه اذى بطورى كه گفته‌اند به معناى ضرر است، لیكن این حرف قابل خدشه است، چون اگر اذیت ضرر بود، باید صحیح باشد در مقابل نفع استعمال شود، همانطور كه كلمه ضرر در مقابل كلمه نفع استعمال مى‌شود، و معلوم است كه هیچ وقت به جاى دواى مضر نمى‌گوئیم: دواى موذى، چون موذى یك معناى دیگرى غیر مضر را افاده مى‌كند و بهمین جهت است كه خداى تعالى فرموده: (لَنْ یضُرُّوكُمْ إِلَّا أَذىً)
و اگر فرموده بود: (لن یضروكم الا ضررا) كلام فاسد مى‌شد، و نیز اگر كلمه (اذیت) را به معناى ضرر بگیریم آن گاه در امثال آیه: (إِنَّ الَّذِینَ یؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ)
و آیه: (لِمَ تُؤْذُونَنِی وَ قَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیكُمْ)
دچار اشكال مى‌شویم چون در اینگونه
آیات كلمه (اذیت) ظهورى در معناى ضرر ندارد، پس ظاهر این است كه كلمه (أذى) به معناى هر عارضه‌اى باشد براى چیزى كه ملایم با طبع آن نباشد، كه این معنا به وجهى منطبق با معناى ضرر نیز هست.
قرآن کریم در این آیه، محیض را اذى معرفى كرده است یعنی چیز آلوده یا زیان‌آور، و در حقیقت این جمله،
فلسفه حکم اجتناب از آمیزش جنسى
زنان را در حالت قاعدگى كه در جمله بعد آمده است بیان مى‌كند، زیرا آمیزش در چنین حالتى، علاوه بر اینكه تنفرآور است، زیان‌هاى بسیارى به بار مى‌آورد كه
طب امروز نیز آن را
اثبات كرده، از جمله احتمال عقیم شدن
مرد و زن؛ برداشت مذکور بر اساس تفریع «فاعتزلوا» بر «اذی» است.
پس اینكه محیض را اذى خوانده، به معنای
مشقت و اذیت است كه گفتیم، چون خون حیض كه به
عادت زنان مربوط است، از عمل خاصى حاصل مى‌شود كه
طبیعت زن در
مزاج خون طبیعى زن انجام مى‌دهد، و مقدارى از خون طبیعى او را فاسد، و از حال طبیعى خارج نموده، و به داخل
رحم مى‌فرستد، تا بدین وسیله رحم را پاك كند، و یا اگر جنین در آن باشد، با آن خون
جنین را
غذا دهد، و یا اگر بچه بدنیا آمده ماده اصلى براى ساختن
شیر جهت
کودک را آماده سازد.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۲، ص۲۴۸، برگرفته از مقاله «سختی‌های حیض».
