سبب لفظی مد

عوامل لفظی کشش حرف مد؛ همزه و سکون می باشد.

مراد از «سبب لفظی مد» اموری است که در کلام به صورت لفظ وجود دارد و باعث کشش حرف مد هنگام تلفظ می‌شود؛ در مقابل «سبب معنوی مد» که در لفظ موجود نیست.

سبب لفظی مد که پس از حرف مد قرار می‌گیرد دو نوع است: ۱. همزه (مانند: جاء، سوء و سیئ بهم)؛ ۲. سکون (مانند: مفلحون و آلان).

تشدید نیز چون در واقع یک حرف ساکن در خود دارد و حرف ساکن نیز مقدم است، از اسباب لفظی مد شمرده شده است؛ مانند: دآبه و ضالین.

۱.	↑ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق.، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۲۵۹.
۲.	↑ حمد، غانم قدوری، الدراسات الصوتیة عندعلماءالتجوید، صفحه ۵۲۵.
۳.	↑ شیخ عثمان، حسن، حق التلاوة، صفحه (۲۲۵-۲۳۹).
۴.	↑ صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، صفحه ۱۰۲.
۵.	↑ بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، صفحه (۱۸۰-۱۸۲).
۶.	↑ محیسن، محمدسالم، الرائد فی تجویدالقرآن، صفحه ۳۱.
۷.	↑ موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، جلد۲، صفحه ۹۸.