سال ۱۹۵ هجری قمری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سال ۱۹۵ هجری قمری، نود و پنجمین سال از قرن ۲ قمری و مصادف با سال ۱۸۹ هجری شمسی است. در این سال رویدادها و وقایع نظامی و غیرنظامی مختلفی در جهان اسلام رخ داد، مانند: درگیری نظامی بین خلیفه
امین عباسی و برادرش
مامون عباسی و پیروزی مامون، وقوع جنگ و شورشهای پراکنده در برخی مناطق ری و دمشق، درگذشت برخی از شخصیتهای مشهور همچون علی بن ماهان و ... .
• امین، به اشاره وزیرش
فضل بن ربیع دستور داد که بر فراز منبرها فرزندش،
موسی را دعا کنند.
• امین،
ربیعة بن قیس، رهبر قبایل قیس را به منظور رویارویی با سربازان خراسانی در
مصر، به حکومت مصر منصوب ساخت. سربازان خراسانی از طرفداران مامون بودند.
• امین، لشکر عظیمی به فرماندهی علی بن عیسی بن ماهان، حاکم ری تجهیز کرد و به جنگ با برادرش مامون گسیل داشت. زنجیری از نقره همراه علی بن عیسی بود تا مامون را با آن زنجیر دست بسته، نزد امین آورند.
• مامون لشکری به فرماندهی
طاهر بن حسین، تجهیز و طاهر را به ولایت ری منصوب کرد، آن گاه او را به جنگ با لشکر امین روانه ساخت.
• خطبه خلافت به نام مامون، در خراسان.
• مامون بعد از پیروزی طاهر بن حسین بر لشکر امین به او ضمن پاداشهایی، لقب «ذوالیمینین» داد.
• مامون،
فضل بن سهل را به وزارت خود برگزید و ولایت مشرق را به او داد و او را به «ذوالریاستین» ملقب ساخت، هم چنین برادرش،
حسن بن سهل را متصدی وصول خراج قرار داد.
وقوع جنگ و شورشهای پراکنده در برخی مناطق ری و دمشق:
- لشکر امین به فرماندهی علی بن عیسی بن ماهان و لشکر مامون به فرماندهی طاهر بن حسین در منطقه ری درگیرشدند. این جنگ، به پیروزی طاهر و کشته شدن ابن ماهان انجامید. (شعبان)
- امین، لشکری دیگر به فرماندهی عبدالرحمان بن جبله انباری تجهیز کرد و به جنگ با طاهر بن حسین فرستاد. آنان در همدان به جنگ پرداختند. عبدالرحمان بن جبله تسلیم شد و گروهی از لشکریان او کشته و گروهی دیگر نیز فرار کردند. (ذیالحجه)
- علی بن عبدالله بن خالد بن یزید بن معاویه، معروف به «سفیانی اموی» و ملقب به «عمیطر»، اختلاف بین امین و مامون و جنگ میان آن دو را غنیمت شمرد و در دمشق شورید. او مردم را به خلافت خود فرا خواند و قبیله کلب یمانی نیز او را یاری کردند. علی بن عبدالله توانست بر دمشق دست یابد. پس از این استیلا، آتش جنگهای قبیلهای میان قیسیان و یمانیان شعلهور شد و قیسیان به کمک مامون شتافتند.
•
علی بن ماهان.
•
اشجع سلمی.
•
رافع بن لیث.
•
سدوسی.
•
عبدالرحمان بن جبله.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۴۳۸.