سال ۱۳۰ هجری قمری، سی‌مین سال از قرن ۲ قمری و مصادف با سال ۱۲۶ هجری شمسی است. در این سال رویدادها و وقایع نظامی و غیرنظامی مختلفی در جهان اسلام رخ داد، مانند: شیوع طاعون در بصره، وقوع زلزله‌های شدید در شام، وقوع جنگ قبیله‌ای در اندلس و شورش‌های پراکنده خوارج و علویان، درگذشت برخی از شخصیت‌های مشهور همچون ابن دمینه و ... .
• ابومسلم خراسانی به شهر مرو وارد شده و نصر بن سیّار از مرو به نیشابور و از آن‌جا به گرگان گریخت. • ابومسلم بر خراسان استیلا یافته و قحطبة بن شبیب طائی را به فرماندهی کل سپاهیان عباسی گمارد. • قحطبة بن شبیب پس از نبردی که در آن تمیم بن نصر بن سیّار کشته شد، بر نیشابور پایتخت خراسان، سپس بر گرگان مستولی شده و به کشتار مردمان گرگان پرداخت. او هم‌چنین نباتة بن حنظله، کارگزار گرگان که از سوی ابن هبیره منصوب شده بود را کشت. • ولایت محمد بن عبدالملک بر مکه و مدینه. • زلزله‌های شدید در شام، بیت المقدس را ویران کرد و مردم را چهل روز بیابان‌نشین کرد. • شیوع طاعون در بصره.
وقوع جنگ قبیله‌ای در اندلس و شورش‌های پراکنده خوارج و علویان:
• شیبان بن سلمه خارجی بر ابومسلم خراسانی شورید و ابو مسلم سپاهی را به فرماندهی بسام بن ابراهیم فرستاده و شورش را سرکوب کرد. • ابوحمزه مختار بن عوف ازدی خارجی اباضی پس از نبردی که میان او و والی مدینه، عبدالواحد بن سلیمان بن عبدالملک روی داد، بر آن دست یافت سپس راهی شام شد و مروان بن محمد، سپاهی به فرماندهی عبدالملک بن محمد بن عطیه سعدی را به‌سوی او فرستاد. وی با ابوحمزه در وادی القری روبه‌رو و بر او چیره شد. آن‌گاه او و هر یک از یارانش را که به چنگ آورده کشت و بازماندگان سپاه گریختند. عبدالملک سعدی، راه خود را به سوی مدینه و مکه ـ در حالی که قصد یمن را داشت ـ ادامه داد. وی در صنعا با «طالب الحق» روبه‌رو و بر او پیروز و او را نیز به قتل رساند و تمرد خوارج اباضی را نیز سرکوب کرد. اباضی‌ها در بازگشت عبدالملک به مکه در راه به کمین نشستند و او را ترور کردند. • یزید بن هبیره، امیر عراق سپاهی را برای نبرد با عبدالله طالبی فرستاد. عبدالله گریخته، به هرات پناه برد. هنگامی که ابومسلم خراسانی قیام کرد، عبدالله و پیروانش را دست‌گیر کرده و کشت. • یوسف بن عبدالرحمان فهری، امیر اندلس، یحیی بن حریث جذامی را از امارت منطقه «ریّه» عزل کرده و با ابوالخطّار برای قیام علیه یوسف فهری و صمیل بن حاتم، حاکم قانونی اندلس به توافق رسید. آن‌گاه آتش نبردی قبیله‌ای میان یمانیان و مضریان قیسی درگرفت. این اولین جنگ میان آنها در‌اندلس بود. این جنگ در «شقنده» (شکوندا) در جنوب قرطبه درگرفت که در نهایت، به نفع مضریان انجامید. ابن حریث و ابوالخطّار و همراهانشان (یمانیان) شکست خوردند، آن‌گاه اسیر شده و به نزد صمیل برده شدند. و صمیل، ایشان را همراه یارانشان کشت.
