• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سائِبَه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: سائبه (لغات‌قرآن)، سائبه.


سائِبَه (به کسر همزه و فتح باء) از واژگان قرآن کریم به معنای شتری است كه نذر می‌كردند در صورت آمدن مسافر يا شفاى مريض، آن را به سر خود رها كنند.



سائِبَه:
شتری كه نذر می‌كردند در صورت آمدن مسافر يا شفاى مریض، آن را به سر خود رها كنند. رجوع شود به «بحر».


(ما جَعَلَ اللَّهُ مِنْ بَحِيرَةٍ وَ لا سائِبَةٍ وَ لا وَصِيلَةٍ وَ لا حامٍ) (خداوند هيچ‌گونه بحیره و سائبه و وصیله و حام قرار نداده است. [ اشاره به چهار نوع از حيوانات اهلى كه در زمان جاهلیّت، استفاده از آنها را به عللى حرام مى‌دانستند؛ و اين بدعت، در اسلام ممنوع شد.])


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۳۶۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۳۱.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۸۴.    
۴. مائده/سوره۵، آیه۱۰۳.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۲۴.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۶، ص۱۵۶.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۶، ص۲۲۹.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۳۸۹.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۲۰۲.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سائبه»، ج۳، ص۳۶۰.    






جعبه ابزار