زِنا (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زِنا (به کسر زاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
مقاربت با زن بدون عقد است.
زِنا به معنای مقاربت با
زن بدون عقد (به طور زنا مشروع) است.
مصدر آن
زنى و
زناء مد و قصر هر دو آمده است.
به مواردی از
زِنا که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبِيلًا) (و نزديک زنا نشويد، كه كار بسيار زشت، و راه بدى است.)
زن زناكار را زانيه و مرد زناكار را زانى گويند.
(الزَّانِي لا يَنْكِحُ إِلَّا زانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً.) (مرد زناكار جز با زن زناكار يا مشرک
ازدواج نمى‌كند.)
درباره اين آيه سخن در «خبث» گذشت به آن‌جا رجوع شود.
ناگفته نماند زنا يكى از
محرمات دين مبين
اسلام و داراى احكام به خصوصى است و ثبوت آن كه موجب
حدّ باشد احتياج به چهار
شاهد عادل دارد مرد و زنی که مرتكب اين عمل شده‌اند اگر شوهردار و زن‌دار باشند
سنگسار می‌شوند و اگر بى شوهر و زن باشند به هر يک صد تازيانه زده می‌شود كه به آن «
جلد» گويند حكم
سنگسار كردن در
قرآن مجيد ذكر نشده و حكم تازيانه زدن را آيه ذيل بيان می‌كند.
(هر يک از زن و مرد زناكار را صد تازيانه بزنيد؛ و نبايد
رأفت و محبّت كاذب نسبت به آن دو شما را از اجراى حكم الهى مانع شود، ... و بايد گروهى از
مؤمنان مجازاتشان را مشاهده كنند.)
{{تورفتگی:a:اين آيه صد تازيانه براى هر دو از مرد و زن معين می‌كند و نيز دستور می‌دهد كه اسير عاطفه نشده و بر آن دو رأفت نكنيد حكم تابع واقع است نه عاطفه بايد ناموس جامعه در امان باشد. نيز عدّه‌اى به هنگام تازيانه زدن حاضر باشند تا
عبرت گيرند. چهار شاهد كه درباره اثبات زنا گفتيم درباره آن‌كه به زنى
عفیف نسبت زنا می‌دهد نيز لازم است.
(وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانِينَ جَلْدَةً.) (و كسانى كه زنان پاكدامن را به زنا متهم مى‌كنند، سپس چهار شاهد بر مدعاى خود نمى‌آورند، آن‌ها را هشتاد تازيانه بزنيد.)
ايضا در جريان
افک آمده
(لَوْ لا جاؤُ عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ.) (چرا چهار شاهد بر آن نياوردند.)
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بيعت زنان
مکّه را با چند شرط قبول كرد از جمله آن بود كه زنا نكنند.
(إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ عَلى أَنْ لا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئاً وَ لا يَسْرِقْنَ وَ لا يَزْنِينَ.) (اى پيامبر! هنگامى كه زنان مؤمن نزد تو آيند تا با تو
بیعت كنند كه چيزى را همتاى خدا قرار ندهند و
دزدی و زنا نكنند.)
(الزَّانِي لا يَنْكِحُ إِلَّا زانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَ الزَّانِيَةُ لا يَنْكِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَ حُرِّمَ ذلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ) (مرد زناكار جز با زن زناكار يا
مشرک ازدواج نمى‌كند؛ و زن زناكار را، جز مرد زناكار يا مشرک، به ازدواج خود در نمى‌آورد؛ و اين كار بر مؤمنان
حرام شده است.)
ظاهر آيه مخصوصا ذيل آن روشن می‌كند كه مراد از آن حكم تحريمى است هر چند صدر آن به صورت خبر آمده است و خلاصه معنى آن با ملاحظه تفسير
اهل بیت (علیهم‌السلام) آن است مرد زناكار هرگاه به زنا شهرت يافت و بر او اقامه حدّ شد تا
توبه نكرده بر او جز
نکاح زانيه و مشركه حرام است همچنين است زن زناكار اگر توبه نكند جز زانى و مشرک نمی‌تواند او را نكاح كند.
(إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ عَلى أَنْ لا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئاً وَ لا يَسْرِقْنَ وَ لا يَزْنِينَ) (اى پيامبر! هنگامى كه زنان مؤمن نزد تو آيند تا با تو
بیعت كنند كه چيزى را همتاى خدا قرار ندهند، و
دزدی و زنا نكنند.)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زنا»، ج۳، ص۱۸۲.
