• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زُمَر (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





زُمَر (به ضم زاء و فتح میم) از واژگان نهج البلاغه به معنای دسته، فوج و گروه است.
مفرد آن عبارت است از:
زُمْرَة (به ضم زاء و سکون میم و فتح راء) که آن هم به معنای دسته و گروه است.
امام علی (علیه‌السّلام) درباره پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و پرهیزکاران از این کلمه استفاده کرده است.
این ماده دو بار در نهج البلاغه آمده است.



زُمَر به معنی دسته، فوج و گروه است.
مفرد آن زُمْرَة می‌باشد که آن هم به معنای دسته و گروه است.


بعضی از مواردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل است:

۲.۱ - زُمْرَتِهِ - خطبه ۱۵۰ (درباره فضائل پیامبر)

می‌فرماید: «اللَّهُمَّ... وَاحْشُرْنا في زُمْرَتِهِ غَيْرَ خَزايا، وَ لا نادِمينَ، وَ لا نَاكِبينَ، وَ لا نَاكِثينَ»
«خدایا ما را در گروه و جماعت آن حضرت محشور فرما در حالی که رسواها و برگردنده‌ها و عهدشکنان نیستیم.»


۲.۲ - زُمَراً - خطبه ۱۹۰ (درباره ستایش خداوند)

همچنین فرموده: «وَسيقَ الَّذينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلى الْجَنَّةِ زُمَراً»
(پرهيزكاران را گروه گروه به سوى بهشت رهنمون مى‌شوند.)



این ماده دو بار در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۴۹۹.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۳۱۸.    
۳. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۴، ص۳۲۹.    
۴. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۳۸۳.    
۵. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۳۷، خطبه۱۵۰.    
۶. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۲۰۴، خطبه۱۰۴.    
۷. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۱۵۴، خطبه۱۰۶.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۲۵، خطبه۱۰۶.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۹.    
۱۰. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۲۹۸.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۴، ص۴۸۵.    
۱۲. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۲۶۲.    
۱۳. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۱۷۴.    
۱۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۴۴۰، خطبه۱۹۰.    
۱۵. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۱۵۵، خطبه۱۸۵.    
۱۶. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۲۸۲، خطبه۱۹۰.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۳۹، خطبه۱۹۰.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۵۳.    
۱۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۶۱.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۷، ص۳۰۷-۳۰۸.    
۲۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ص۱۱، ص۲۰۶.    
۲۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۳۷، خطبه۱۵۰.    
۲۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۴۴۰، خطبه۱۹۰.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «زمر»، ج۱، ص۴۹۹-۴۵۰.    






جعبه ابزار