• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زُحْزِحَ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





زُحْزِحَ:
(زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ)
«زُحْزِحَ» در اصل به معنای این است که انسان خود را از تحت تاثیر جاذبه و کشش چیزی تدریجاً خارج و دور سازد.



(كُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَةُ الْمَوْتِ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَما الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلاَّ مَتَاعُ الْغُرُورِ) (هر انسانى مرگ را مى‌چشد؛ و شما پاداش خود را به طور كامل در روز قیامت خواهيد گرفت؛ و هر كس از آتش دوزخ دور شده، و به بهشت وارد شود، نجات يافته و رستگار شده است و زندگى دنيا، چيزى جز مايه فریب نيست.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه زحزحة كه مصدر فعل مجهول زحزح است، به معناى دور كردن است، البته در اصل معنايى ديگر داشته و آن اين است كه چيزى را به عجله و پى در پى به سوى خود بكشى. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۳۷۸.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۳۶۶.    
۳. آل عمران/سوره۳، آیه۱۸۵.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۳، ص۲۶۰-۲۶۱.    
۵. آل عمران/سوره۳، آیه۱۸۵.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۷۴.    
۷. زحزحة طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۱۳۱.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۸۴.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۳۷۴.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۹۰۲.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «زُحْزِحَ»، ص۲۶۹.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره آل عمران | لغات قرآن




جعبه ابزار