• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زَکّیها (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: زَکّٰاهٰا (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: زکو (مفردات‌قرآن)، زَکْو (مفردات‌نهج‌البلاغه)، تزکیه.


زَکّیها:
(قَدْ اَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها)
[۱] شمس/سوره۹۱، آیه۹.    

«زَکّیها» از مادّه‌ «تزکیة»
[۲] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۰۳.    
در اصل- چنان که «راغب» در «مفردات» آورده- به معنای نمو و رشد دادن است،
[۳] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۳۸۰.    
و «زکات» نیز در اصل به معنای نمو و رشد است.
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۶۲.    



(قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا) (كه هر كس نفس خود را پاك و تزكيه كرده، رستگار شده.)
[۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ۵۹۵.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: و كلمه زكاة كه مصدر ثلاثى مجرد زكى است و فعل زكى ماضى از باب تفعيل آن است، به معناى روييدن و رشد گياه است به رشدى صالح و پربركت و ثمربخش، و كلمه تزكيه كه مصدر باب تفعيل آن است به معناى روياندن آن است به همان روش.
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۰۰.    
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۹۸.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۱۵.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۵۵.    
)

۱. ↑ شمس/سوره۹۱، آیه۹.    
۲. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۰۳.    
۳. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۳۸۰.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۶۲.    
۵. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ۵۹۵.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۰۰.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۹۸.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۱۵.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۵۵.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «زَکّیها»، ص۲۷۲.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره شمس | لغات قرآن
جعبه ابزار