زَوال (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَوال (به فتح زاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای از بين رفتن و انتقال از محل است.
مشتقات
زَوال که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
زالَتا (به فتح لام) به معنای از محل خود کنار شوند؛
تَزُولا (به فتح تاء) به معنای منحرف شوند، است.
زَوال به معنای از بين رفتن و انتقال از محل است.
در
قاموس آمده است:
«الزَّوَالُ : الذَّهَابُ و الاستحالةُ» در
اقرب و
قاموس آمده است: فعل آن از
نصر ينصر است، از
علم يعلم قليل است و فقط از
ابو علی فارسی نقل شده است.
به مواردی از
زَوال که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ لَئِنْ زالَتا إِنْ أَمْسَكَهُما مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ) «اگر
آسمان‌ها و
زمین از محل و مدار خود كنار شوند احدى جز خدا قدرت نگهدارى آنها را ندارد.»
مراد از زوال در آيه انتقال از محل است. چنان‌که صدر آیه گفته است.
(إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا) (خداوند آسمان‌ها و زمين را نگاه مى‌دارد تا از نظام خود منحرف نشوند.)
(أَ وَ لَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ ما لَكُمْ مِنْ زَوالٍ) (مگر شما نبوديد كه پيش از اين
سوگند ياد كرديد كه زوال و فنايى براى شما نيست.)
زوال در آيه از بين رفتن و
مردن است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زوال»، ج۳، ص۱۹۰.
