زوال (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَوال (به فتح زاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای از بين رفتن و انتقال از محل است.
زَوال به معنای از بين رفتن و انتقال از محل است. در
قاموس گويد «الزَّوَالُ: الذَّهَابُ و الاستحالةُ»
در
اقرب و
قاموس گويد: فعل آن از نصر ينصر است و از علم يعلم قليل است فقط از ابو على فارسى نقل شده.
(وَ لَئِنْ زالَتا إِنْ أَمْسَكَهُما مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ ...) (و هرگاه منحرف گردند، كسى جز او نمى‌تواند آنها را نگاه دارد؛ ...)
مراد از زوال در آيه انتقال از محل است يعنى «اگر
آسمان‌ها و
زمین از محل و مدار خود كنار شوند احدى جز خدا قدرت نگهدارى آنها را ندارد.» چنانكه صدر آيه می‌گويد
(إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا) (خداوند آسمان‌ها و زمين را نگاه مى‌دارد تا از نظام خود منحرف نشوند.)
(أَ وَ لَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ ما لَكُمْ مِنْ زَوالٍ)»
(مگر شما نبوديد كه پيش از اين
سوگند ياد كرديد كه زوال و فنايى براى شما نيست؟!)
زوال در آيه از بين رفتن و
مردن است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زوال»، ج۳، ص۱۹۰.
