زمهریر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَمْهَریر (به فتح زاء و سکون میم و فتح هاء) یکی از واژگان به کار رفته در
قرآن کریم و به معنای سرما است.
زَمْهَرير:
(لا يَرَوْنَ فِيها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِيراً) از مقابله
شمس به دست می‌آيد كه زمهرير به معنى سرماست يعنى «در
بهشت حرارت
آفتاب و سرما نمى‌بينند.» در
اقرب گفته «ازْمَهَرَّ اليومُ: اشتدّ بَرْدُهُ» يعنى سرديش شدت يافت و نيز گويد: زمهرير سرماى شديد است
و گفته‌اند: آن در لغت طىّ به معنى
ماه است كه شاعر گويد:
| و ليلة ظلامها قد اعتكر | | قطعتها و الزَّمْهَرِيرُ مَا ظَهَرَ |
| | |
يعنى اى بسا شبی که
تاریکی آن شديد شد از آن گذشتم حال آنكه ماه در
آسمان ظاهر نشده بود. اين شعر و اين قول در
کشاف و
تفسیر بیضاوی نيز نقل شده
ولى خود آن را سرماى شديد گفته‌اند.
طبرسی شديدترين سرما فرموده
جوهری نيز سرماى شديد گفته است
ولى
قاموس سرماى شديد و ماه ذكر می‌كند.
ناگفته نماند: ماه نيز در آيه با
شمس مناسب است آن وقت بايد گفت: اهل بهشت آفتاب و ماه نمى‌بينند ولى ظاهرا منظور حرارت آفتاب و سرماست.
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زمهریر»، ج۳، ص۱۸۰.
