• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زَمَل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





زَمَل (به فتح زاء و فتح میم) از واژگان قرآن کریم به معنای پیچیده شده در لباس است.
زِمْل (به کسر زاء و سکون میم) به معنى بار و حمل آمده است.
مُزَّمِّل (به ضم میم، فتح زاء و کسر میم) به معنای لباسش پیچیده است.
اين كلمه تنها يک‌بار در کلام اللّه مجید آمده است.



زَمَل به معنای پیچیده شده در لباس است.
مُزَّمِّل به معنای لباسش پیچیده است.
زِمْل (بر وزن علم) به معنى بار و حمل آمده و نيز در آن گويد «زَمَلَ‌ الشَّيْ‌ءُ: حَمَلَهُ» در نهایه نيز حمل را يكى از معانى آن شمرده است.
جوهری و ابن اثیر گفته‌اند: زامله شتری است كه بار و متاع شخص را حمل می‌كند.
على هذا معنى آن تحمل بار رسالت است يعنى اى آن‌كه بار رسالت را بر دوش گرفته‌اى شب را به جز اندكى بپا خيز.
اين معنى را كه ما گفتيم بیضاوی در رديف ثانى نقل كرده و طبرسی از عكرمه آورده است.



به موردی از زَمَل که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الْمُزَّمِّلُ‌ (آیه ۲-۱ سوره مزّمل)

(يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ‌ • قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا)
(اى جامه به خود پيچيده! شب را، جز كمى، به پاخيز.)
مزمّل در اصل متزمّل است يعنى آن‌كه به لباسش پيچيده است در اقرب گويد: «تَزَمَّلَ‌ الرَّجُلُ بثوبه: تلفّف به» در تفسير اين آيه گفته‌اند كه رسول خدا صلی‌اللّه‌علیه‌وآله لباسى بر خود پيچيده و خوابيده بود كه ندا آمد: اى لباس بر خود پيچيده شب را به جز اندكى بپا خيز و نيز گفته‌اند: اين خطاب براى تعريض است كه پيچيده شدن و خفتن كار خوبى نيست.
به عقيده نگارنده مطلب بايد به اين سادگى نباشد و اين خطاب معنى ديگرى در بر دارد و آيات بعدى درباره‌ عبادت شب و تحمل وظيفه سنگين است كه فرموده‌ (إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا)
(چرا كه ما به زودى سخنى سنگين به تو القا خواهيم كرد.)
درباره استقامت در مبارزه با کفّار (وَ اصْبِرْ عَلى‌ ما يَقُولُونَ وَ اهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِيلًا)
(و در برابر آن‌چه دشمنان مى‌گويند شكيبا باش و به طرزى شايسته از آنان دورى گزين.)



اين كلمه تنها يک‌بار در کلام اللّه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۷۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۸۳.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۳۸۸.    
۴. شرتونی، سعید، أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۵۵۷.    
۵. ابن اثیر، مجدالدین، النهایه، ج۲، ص۳۱۳.    
۶. جوهری، ابونصر، الصحاح، ج۴، ص۱۷۱۸.    
۷. ابن اثیر، مجدالدین، النهایه، ج۲، ص۳۱۳.    
۸. بیضاوی، عبدالله بن عمرو، تفسیر بیضاوی، ج۵، ص۴۰۴.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۶۸.    
۱۰. مزمّل/سوره۷۳، آیات۱ - ۲.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۴.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۹۴.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۶۰.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۱.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۱۶۰.    
۱۶. شرتونی، سعید، أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۵۵۷.    
۱۷. زمخشری، جارالله، الکشاف، ج۴، ص۶۳۴.    
۱۸. مزمّل/سوره۷۳، آیه۵.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۴.    
۲۰. مزمّل/سوره۷۳، آیه۱۰.    
۲۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۴.    
۲۲. مزمّل/سوره۷۳، آیه۱.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زمل»، ج۳، ص۱۷۹.    






جعبه ابزار