زَمَل (مفردات‌نهج‌البلاغه)

زَمَل (به فتح زاء و میم) و زَمال (به فتح زاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای حمل و در ردیف قرار دادن است.
امام علی (علیه‌السّلام) درباره بنی‌امیه از این واژه استفاده کرده است.
این ماده فقط یک بار در نهج البلاغه آمده است.

زَمَل و زَمال به معنای حمل و در ردیف قرار دادن است.
زَمَلَ‌ الشيءَ زِمَالاً: حملهُ‌ و اردفهُ‌

موردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل است:

امام (علیه‌السّلام) درباره بنی‌امیّه فرموده: «وَ إِنَّما هُمْ مَطايا الْخَطيئاتِ وَ زَوامِلُ الاْثامِ»
«آن‌ها مرکب‌های خطاها و حاملان گناهانند.»

(شرح‌های خطبه: )

این ماده فقط یک بار در نهج البلاغه آمده است.

۱.	↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۵۰۱.
۲.	↑ زبیدی، مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج۱۴، ص۳۱۳.
۳.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۲، ص۵۵۷.
۴.	↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۴۲، خطبه۱۵۸.
۵.	↑ عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۶۹-۷۰، خطبه۱۵۳.
۶.	↑ صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۲۲۴، خطبه۱۵۸.
۷.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۴۱، خطبه۱۵۸.
۸.	↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۹۹.
۹.	↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۰۱.
۱۰.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۶، ص۱۹۸.
۱۱.	↑ هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۳۳۸.
۱۲.	↑ ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۲۱۹.
۱۳.	↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۴۲، خطبه۱۵۸.