ریب (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَیْب (به فتح راء و سکون یاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شک است. این ماده هفده مرتبه در
نهج البلاغه آمده است.
رَيْب به معنای شکّ است. بعضى شکّ بدتر گفتهاند. در
اقرب و
قاموس آمده است: شکّ،
تهمت،
ظنّ و حاجت معنى شده است. (والحاجَةُ، والظِّنَّةُ، والتُّهَمَةُ)
««وَمَن تَرَدَّدَ فِي الرَّيْبِ وَطِئَتْهُ سَنَابِكُ الشَّيَاطِينِ»» «هر كه در ظن و شکّ مردّد باشد و نتواند عزيمت در امر كند پاهاى (سُم
هاى)
شیاطین او را پايمال میكند و
شیاطین گمراهش مىنمايند.»
(شرح
های حکمت:
)
««رَيْبَ الْمَنُونِ»» «حوادث مرگها.»
(شرح
های خطبه:
)
««رَيْبِ الزَّمَانِ»» يعنى «حوادث زمان كه انسان را مضطرب و متزلزل كنند»
(شرح
های نامه:
)
«
مرتاب» به معنای شک كننده نیز به کار میرود.
هفده مورد از اين كلمه در «
نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، سید علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ریب»، ج۱، ص۴۸۵-۴۸۴.