• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رُقْیَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





رُقْی (به ضم راء و سکون قاف و فتح یاء) از واژگان نهج البلاغه است.
رُقْيَه (به ضم راء و سکون قاف و فتح یاء) جمع رُقْی است يعنى عوذه و آن چيزى است كه با آن شخص مريض را معالجه مى‌كنند.
یک مورد از اين ماده در نهج‌ البلاغه آمده است.



رُقْيَه يعنى عوذه و آن چيزى است كه با آن شخص مريض را معالجه مى‌كنند.
ابن اثیر در نهایه گويد: رقيه يعنى عوذه و آن چيزى است كه با آن شخص مريض را رقيه و معالجه مى‌كنند.
در سفینة البحار فرموده: رقيه يعنى عوذه، فارسى آن «افسون» است.
علی بن جعفر از برادرش حضرت کاظم (صلوات‌اللّه‌علیه) پرسيد: مريض را داغ مى‌كنند يا رقيه (افسون) چگونه است؟ فرمود: اگر با چيز معروفى باشد مانعى ندارد... چون رسول خدا مريض شد جبرئیل او را چنين رقيه كرده: «بسم اللّه ارقيك من كل شى‌ء يؤذيك من شرّ كلّ نفس او عين حاسد و اللّه يشفيك بسم اللّه ارقيك» ناگفته نماند: معلوم مى‌شود: رقيه و عوذه يک نوع دعا خواندن و توسّل است نسبت به مريض و نحو آن تا صحت يابد.


به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - حکمت ۳۹۰

چنانكه فرموده: «الْعَيْنُ حَقٌّ، وَ الرُّقى حَقٌّ، وَ السِّحْرُ حَقٌّ، وَ الْفأْلُ حَقٌّ» يعنى: «بد نظرى حقيقت است و اثر دارد، عوذه‌ها (افسون‌ها) حقيقت است و اثر دارند. سحر حقيقت دارد، فال حقيقت دارد.» (شرح‌های حکمت: ) منظور فال نيک است چنان‌كه در خواهد آمد.


یک مورد از اين ماده در نهج‌ البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۴۶۳-۴۶۴.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ص۱۹۳.    
۳. ابن اثیر، مجدالدین، النهایه فی غریب الحدیث والاثر، ج۲، ص۲۵۴.    
۴. قمی، شیخ عباس، سفینه البحار و مدینه الحکم و الآثار، ج۳، ص۴۰۰.    
۵. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۷۶، حکمت ۳۹۰.    
۶. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۴۹، حکمت ۴۰۰.    
۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۴۶، حکمت ۴۰۰.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۳۷، حکمت ۴۰۰.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین، ج۱۵، ص۲۶۲.    
۱۰. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۳۷۲.    
۱۱. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۷۶، حکمت ۳۹۰.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رقیه»، ج۱، ص۴۶۳-۴۶۴.    






جعبه ابزار