راق (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
راق: (وَ قيلَ مَنْ راقٍ) «راق» از مادّه «
رقی» (بر وزن نهى) و
«رُقيه» (بر وزن لقمه) به معناى «بالا رفتن» است؛ اين واژه (رقيه) به اوراد و دعاهايى كه موجب نجات مريض مى‌شود اطلاق گرديده، و به خود طبيب نيز از آنجا كه بيمار را رهايى مى‌بخشد و نجات مى‌دهد «راقى» گفته‌اند.
بنابراين مفهوم آيه چنين است كه اطرافيان مريض، و گاه خود او، از شدت ناراحتى صدا مى‌زند، آيا طبيبى پيدا مى‌شود؟ آيا كسى هست كه دعايى بخواند و اين بيمار رهايى يابد؟!
بعضى نيز گفته‌اند: معناى آيه اين است كه چه كسى از فرشتگان
روح او را قبض مى‌كند و بالا مى‌برد؟ آيا فرشتگان عذاب، يا فرشتگان رحمت؟! و بعضى افزوده‌اند از آنجا كه فرشتگان الهى از گرفتن و بالا بردن روح چنين انسان بى‌ايمانى كراهت دارند،
ملک الموت مى‌گويد: كيست كه روح او را بگيرد و بالا برد؟ ولى تفسير اول از همه صحيح‌تر و مناسب‌تر است.
(وَقِيلَ مَنْ رَاقٍ) (و گفته شود: آيا كسى هست كه اين بيمار را از
مرگ نجات دهد؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه راق- راقى
اسم فاعل از مصدر رقى است، كه به معناى افسون كردن و شفا دادن است، مى‌فرمايد: چه كسى از اهل و عيال و دوستانش در آنچه كه پيرامون اويند مى‌تواند او را
شفا دهد و دردش را دوا كند؟ و اين جمله را در هنگام نوميدى به كار مى‌برند. بعضى از مفسرين گفته‌اند: معنايش اين است كه بعضى از
ملائکه از بعضى ديگر كه روح او را بالا مى‌برند مى‌پرسند: شما ملائكه عذابيد يا ملائكه رحمت، (كيست بالا برنده)؟
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «راق»، ص۲۴۲.
