رُجَّت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رُجَّت: (إِذا رُجَّتِ الأَرْضُ رَجّاً) «رُجَّت» از مادّه «
رجّ» (بر وزن حج) به معناى «حركت دادن شديد» است.
(إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا) (در آن هنگام كه
زمین به شدّت به لرزه درمى‌آيد)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه رج كه از ماده راء، جيم، جيم است، به معناى تكان دادن به شدت چيزى است، و در اين آيه منظور از آن زلزله قيامت است، كه خداى سبحان در آيه «
إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْ‌ءٌ عَظِيمٌ»
آن را بس عظيم توصيف كرده، در خود آيه مورد بحث نيز با آوردن كلمه رجا همين عظمت را فهمانده، چون معمولا آوردن مفعول مطلق براى افاده اينگونه نكته‌ها است (وقتى مى‌گويى: من فلان كس را زدم و چه زدنى معنايش اين است كه نحوه زدنم طورى بود كه ديگر قابل بيان نيست) در آيه مورد بحث نيز مى‌فرمايد: چون زمين زلزله مى‌شود زلزله‌اى كه شدتش قابل وصف نيست.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «رُجَّت»، ص۲۴۵.
