رَجّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَجّ (به فتح راء و جیم مشدد) از
واژگان نهج البلاغه به معنای حرکت دادن و حرکت کردن است.
از این لفظ سه مورد در «
نهج البلاغه» به کار رفته است.
رَجّ به معنای حرکت دادن و حرکت کردن است: «
رَجَّ الشیءَ رجّاً حرَّکهُ و تحرَّک.»
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره
معاد فرموده:
«وَ جاءَ مِنْ اَمْرِ اللهِ ما یُریدُهُ مِنْ تَجْدیدِ خَلْقِهِ اَمادَ السَّماءَ وَ فَطَرَها وَ اَرَجَّ الاَْرْضَ وَ اَرْجَفَها وَ قَلَعَ جِبالَها وَ نَسَفَها» «می‌آید از فرمان
خدا آنچه می‌خواهد از آفرینش جدید، حرکت می‌دهد آسمان را و می‌شکافد آن را و زمین را حرکت می‌دهد و می‌لرزاند و کوه‌هایش را برکنده و ریز ریز می‌کند.»
در بعضی نسخه‌ها «رجّ» است به طور ثلاثی.
این لفظ دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رَجّ»، ج۱، ص۴۳۳.
