• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رَکْم (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





رَكْم (به فتح راء و سکون کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای روی هم جمع کردن است.
مشتقات رَكْم که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
مَرْكُومٌ‌ (به فتح ميم و سکون راء) به معنای متراكم‌
رُكام‌ (به ضم راء) به معناى مركوم و متراكم،
فَيَرْكُمَهُ‌ (به فتح فاء، یاء و سکون راء) به معنای متراكم سازد، است.


رَكْم به معنای روی هم جمع كردن است.
بعضى از شيى‌ء را بالاى بعضى نهادن است.
و آن در قرآن در متراكم شدن ابر و غيره به كار رفته است‌.


به مواردی از رَكْم که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - مَرْكُومٌ‌ (آیه ۴۴ سوره طور)

(وَ إِنْ يَرَوْا كِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً يَقُولُوا سَحابٌ‌ مَرْكُومٌ‌)
(اگر ببينند قطعه سنگى از آسمان براى عذاب‌شان سقوط مى‌كند مى‌گويند: «اين ابر متراكمى است!)
سحاب مركوم يعنى ابرهاى متراكم‌.


۲.۲ - رُكاماً (آیه ۴۳ سوره نور)

(أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحاباً ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ‌ رُكاماً)
يعنى «خدا ابرى را می‌راند سپس ميان آن پيوستگى می‌دهد سپس آن را متراكم می‌كند.»
رُكام‌ به معنى مركوم و متراكم است.


۲.۳ - فَيَرْكُمَهُ‌ (آیه ۳۷ سوره انفال)

(لِيَمِيزَ اللَّهُ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَ يَجْعَلَ الْخَبِيثَ بَعْضَهُ عَلى‌ بَعْضٍ‌ فَيَرْكُمَهُ‌ جَمِيعاً فَيَجْعَلَهُ فِي جَهَنَّمَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ)
(خداوند مى‌خواهد ناپاک را از پاک جدا سازد، و ناپاک‌ها را روى يكديگر بگذارد، و همه را متراكم سازد، و يک‌جا در دوزخ قرار دهد؛ و اين‌ها همان زيانكارانند.)
ما قبل آيه درباره انفاق کفار براى باز داشتن از راه خداست على هذا ظاهرا مراد از طيّب مالى است كه در راه خدا خرج شده و از خبيث مالى كه براى باز داشتن از راه خدا مصرف شده باشد در اين صورت آن همه مال‌ها در جهنّم رويهم انباشته شده و به شكل توده‌اى از عذاب در می‌آيد و به جان صاحبان مال می‌افتد چنان‌كه درباره اندوختن طلا و نقره آمده‌ (يَوْمَ يُحْمى‌ عَلَيْها فِي نارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوى‌ بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ)
على هذا جمله‌ «أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ» در ذيل آيه به‌ (الَّذِينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ‌ أَمْوالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ) راجع است.

۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۲۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۶۵.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۶، ص۷۵.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۸۳۱.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۴۲۷.    
۶. طور/سوره۵۲، آیه۴۴.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۲۵.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۳۳.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۲۲.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۶۶.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۸۲.    
۱۲. نور/سوره۲۴، آیه۴۳.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۱۸۹.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۳۶.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۵۲.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۵۹.    
۱۷. انفال/سوره۸، آیه۳۷.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۸۱.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۹۷.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۷۴.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۲۱۴.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۴۶۵.    
۲۳. توبه/سوره۹، آیه۳۵.    
۲۴. انفال/سوره۸، آیه۳۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رکم»، ج۳، ص۱۲۱.    






جعبه ابزار