رَوْع (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَوْع (به فتح راء و سکون واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
فزع و
اضطراب كردن و به فزع انداختن است.
از مشتقات این ماده در
نهج البلاغه «
رائعه» به معنای آن‌چه خوبى و زيبایى‌اش
انسان را به تعجّب وا دارد می‌باشد.
رَوْع (به فتح اول) به معنای فزع و اضطراب كردن و به فزع انداختن است.
این
فعل به صورت لازم و متعدى آمده است.
به معنى جنگ نيز آيد: «
الرَّوع: الفَزع وَ قَد يَأتى بِهِ مَعنَى الحَرب»
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره
بیعت خويش فرموده‌اند:
«فَما راعَني إلاّ وَ النّاسُ إليَّ كَعُرْفِ الضَّبُعِ يَنْثالونَ عَلَيَّ مِنْ كُلِّ جانِب،حَتَّى لَقَدْ وُطِىءَ الحَسَنانِ، وَ شُقَّ عِطْفَايَ.» كه يعنى: «مرا مضطرب نكرد مگر آنكه ديدم مردم مانند موهاى يال کفتار به طرف من آمدند، از هر طرف بر من ازدحام مى‌كردند، تا جایی كه حسنين زير پا ماندند و دو طرف عباى من پاره شد.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با همكارى خود با
ابوبکر فرموده‌اند:
«فَما راعَني إِلاّ انْثِيالُ النّاسِ عَلَى فُلان يُبايِعونَهُ، فَأَمْسَكْتُ يَدي.» «مرا به وحشت نيانداخت مگر آنكه ديدم مردم بر ابوبكر ازدحام كرده
بیعت مى‌كنند من
دست نگاه داشتم تا ديدم كه مردم از
حق بر مى‌گردند و به محو دین
محمد دعوت مى‌كنند، ديدم اگر
دین را يارى نكنم بدتر از
فوت ولايتم خواهد شد.»
«
رائعه» به معنای آن‌چه خوبى و زيبایى‌اش انسان را به تعجّب وا دارد.
امام (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرمایند:
«وَ الْرَّوائِعَ الْخَضِرَةَ.» «باغات خوش منظر.»
مواردی از این ماده در «نهج‌البلاغه» استفاده شده است.
•
قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «روع»، ج۱، ص۴۸۱-۴۸۰.
