رَوْضات (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَوْضات: (رَوْضاتِ الْجَنَّاتِ) «رَوْضات»، جمع «
روضة» به معناى محلى است كه آب و درخت فراوان دارد، لذا به باغ‌هاى خرم و سرسبز «
روضة» اطلاق مى‌شود.
از اين تعبير به خوبى استفاده مى‌شود كه باغ‌هاى
بهشت متفاوت است، و مؤمنان صالح‌العمل، در بهترين باغ‌هاى بهشت جايشان است؛ و مفهوم اين سخن اين است كه مؤمنان گنهكار، هنگامى كه مشمول عفو خدا شوند، به بهشت راه مى‌يابند، هر چند جاى آنها در «
روضات» نيست.
(تَرَى الظَّالِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا كَسَبُوا وَهُوَ وَاقِعٌ بِهِمْ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِي رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ لَهُم مَّا يَشَاؤُونَ عِندَ رَبِّهِمْ ذَلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الكَبِيرُ) (در آن روز
ستمکاران را مى‌بينى كه از اعمالى‌كه انجام داده‌اند سخت بيمناكند، در حالى كه نتيجه اعمالشان آنها را فرا گرفته امّا كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند در باغ‌هاى سرسبز بهشتند و هرچه بخواهند نزد پروردگارشان براى آنها فراهم است؛ اين است فضل و بخشش بزرگ!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
روضة به معناى زمين سبز و خرمى است كه گياهان در آن به خوبى مى‌رويند، و كلمه
جنت زمينى است كه اطرافش درختكارى شده باشد، در نتيجه
روضات جنات باغ‌هاى مشجرى است كه در وسط زمين سبز و خرم قرار دارد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «رَوْضات»، ص۲۵۸.
