رَوْضَه (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَوْضَه (به فتح راء و سکون واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
باغ و بستانى كه در آن
آب باشد.
رَوْض به معنای باغ و بستانى كه با آب همراه باشد. در
اقرب الموارد گويد: روضه نگويند مگر آنكه با آن آب باشد و يا در كنار آب باشد. جمع آن
روضه و
رياض است.
امام (صلواتاللهعلیه) در وصف
قرآن فرموده است:
««فَهُوَ مَعْدِنُ الاْيمَانِ وَبُحْبُوحَتُهُ... وَرِيَاضُ الْعَدْلِ وَغُدْرَانُهُ، وَأَثَافِيُّ الاْسْلاَمِ وَبُنْيَانُهُ، وَأَوْدِيَةُ الْحَقِّ وَغِيطَانُهُ.»» «قرآن معدن
ایمان و وسط آن است... و باغات
عدالت و سيلگاههاى آن است و پايههاى اسلام و بنيان آن است. و وادیهاى الحق و اراضى آن است»
(شرحهای خطبه:
)
امام (صلواتاللهعلیه) در وصف
خانه کعبه میفرماید:
««رَوْضَهٍ خَضْرَاءَ... وَ رِیَاضٍ نَاضِرَهٍ»» (باغهاى خرّم و پرگل و گياه... باغستانى بهجتزا)
(شرحهای خطبه:
)
•
قرشی بنایی، سید علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «روض»، ج۱، ص۴۸۰.