رَهْو (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَهْو (به فتح راء و سکون هاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای گشوده و باز است.
رَهْوَه (به فتح راء و سکون هاء و فتح واو) براى واحد به‌کار می‌رود.
رَهَوات (به فتح راء و هاء) جمع آن است.
یک مورد از اين لفظ در
نهج البلاغه آمده است.
رَهْو به معنای گشوده و باز است.
رَهْوَه براى واحد به‌کار می‌رود.
رَهَوات جمع آن است.
به موردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
در وصف آسمان فرموده:
«وَ نَظَمَ بِلا تَعْليق رَهَواتِ فُرَجِها، وَ لاحَمَ صُدُوعَ انْفِراجِها» یعنی: «بدون تكيه به جایى، گشوده‌هاى شكاف‌هاى آن را منظّم كرد و شكافته‌هاى آن را مسدود نمود.»
(شرح‌های خطبه:
)
یک مورد از اين لفظ در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رهو»، ج۱، ص۴۷۵.
