رَسول (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

رَسول (به فتح راء) از واژگان قرآن کریم به معنای برخاسته است و جمع آن رُسُل می‌باشد.
مشتقات رَسول که در آیات قرآن آمده عبارتند از:

---

رَسول به معنای برخاسته است.
رسول گاهی به پیام اطلاق می‌شود مثل قول شاعر «اَلَا اَبْلِغْ اَبَا حَفْصٍ‌ رَسُولًا» و گاهی به شخص پیام آور
ارسال به‌ معنی فرستادن و تسلیط ... و رسول به معنی فرستاده شده است.
در اقرب گوید: رسول اسم است به معنی رسالت و اصل آن مصدر است و نیز به معنی مرسل و فرستاده شده است.
خلاصه آن که رسول در اصل مصدر و در اطلاق قرآن بمعنی فرستاده و پیام آور است.

---

به مواردی از رَسولکه در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الرُّسُلُ‌ (آیه ۱۴۴ سوره آل عمران)

(وَ ما مُحَمَّدٌ اِلَّا رَسُولٌ‌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ‌ الرُّسُلُ‌)
(محمّد فقط فرستاده خداست و پيش از او، فرستادگان ديگرى نيز بودند.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۲ - الرُّسُلُ‌ ( آیه ۲۵۳ سوره بقره)

(تِلْکَ‌ الرُّسُلُ‌ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلی‌ بَعْضٍ)
(ما بعضى از آن پيامبران را بر بعضى ديگر برترى بخشيديم.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۳ - مُرْسَلٌ‌ (آیه ۷۵ سوره اعراف)

(أَ تَعْلَمُونَ أَنَّ صالِحاً مُرْسَلٌ‌ مِنْ رَبِّهِ)
(آيا به راستى شما يقين داريد كه صالح از طرف پروردگارش فرستاده شده است؟!)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۴ - الْمُرْسَلُونَ‌ (آیه ۵۷ سوره حجر)

(قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ‌)
(سپس گفت: «مأموريت شما چيست اى فرستادگان خدا؟»)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۵ - الْمُرْسَلاتِ‌ (آیه ۱ سوره مرسلات)

(وَ الْمُرْسَلاتِ‌ عُرْفاً)
(سوگند به فرشتگانى كه پى در پى فرستاده مى‌شوند.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۶ - مُرْسِلَ‌ (آیه ۲ سوره فاطر)

(وَ ما يُمْسِكْ فَلا مُرْسِلَ‌ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ)
(و هرچه را او باز دارد، كسى بعد از او قادر به فرستادن آن نيست.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۷ - مُرْسِلِينَ‌ (آیه ۴۵ سوره قصص)

(وَ لكِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ‌)
(ولى ما بوديم كه تو را فرستاديم.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۸ - رِسالَةَ (آیه ۷۹ سوره اعراف)

(يا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ‌ رِسالَةَ رَبِّي)
(اى قوم من! رسالت پروردگارم را به شما ابلاغ كردم.)

۲.۹ - رِسالاتِ‌ (آیه ۶۲ سوره اعراف)

(أُبَلِّغُكُمْ‌ رِسالاتِ‌ رَبِّي)
(رسالت‌هاى پروردگارم را به شما ابلاغ مى‌كنم.)

۲.۱۰ - أَرْسَلَ‌ (آیه ۳۳ سوره توبه)

(هُوَ الَّذِي‌ أَرْسَلَ‌ رَسُولَهُ‌ بِالْهُدى‌ وَ دِينِ الْحَقِّ)
(او كسى است كه پيامبرش را با هدايت و آيين حق فرستاد.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۱۱ - أَرْسَلَ‌ (آیه ۴۸ سوره فرقان)

(وَ هُوَ الَّذِي‌ أَرْسَلَ‌ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ)
(او كسى است كه بادها را بشارتگرانى پيش از باران رحمتش فرستاد و از آسمان آبى پاک كننده نازل كرديم.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۱۲ - أَرْسَلَ‌ (آیه ۳ سوره فیل)

(وَ أَرْسَلَ‌ عَلَيْهِمْ طَيْراً أَبابِيلَ)
(و بر سر آن‌ها پرندگانى را گروه گروه فرستاد.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۱۳ - فَأَرْسَلْنا (آیه ۱۶۲ سوره اعراف)

(فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِجْزاً مِنَ السَّماءِ)
(عذابى از آسمان بر آن‌ها فرستاديم و مجازاتشان كرديم.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۱۴ - لَنُرْسِلَنَ‌ (آیه ۱۳۴ سوره اعراف)

(لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَ لَنُرْسِلَنَ‌ مَعَكَ بَنِي إِسْرائِيلَ)
(به يقين به تو ايمان مى‌آوريم و بنى‌اسرائيل را با تو خواهيم فرستاد.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،
ارسال در اينجا به معنى رها كردن است كه عبارت اخراى فرستادن باشد.

۲.۱۵ - أَرْسِلْ‌ (آیه ۱۷ سوره شعراء)

(أَنْ‌ أَرْسِلْ‌ مَعَنا بَنِي إِسْرائِيلَ)
(بنى‌اسرائيل را با ما به فرست.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۱۶ - رَسُولُ‌ (آیه ۱۶ سوره شعراء)

(فَأْتِيا فِرْعَوْنَ فَقُولا إِنَّا رَسُولُ‌ رَبِّ الْعالَمِينَ)
(به سراغ فرعون برويد و بگوييد: ما فرستاده پروردگار جهانيان هستيم.)

۲.۱۷ - رَسُولا (آیه ۴۷ سوره طه)

(فَأْتِياهُ فَقُولا إِنَّا رَسُولا رَبِّكَ)
(به سراغ او برويد و بگوييد: ما فرستادگان پروردگار توييم.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۱۸ - رَسُولٍ‌ (آیه ۱۹ سوره تکویر)

(اِنَّهُ لَقَوْلُ‌ رَسُولٍ‌ کَرِیمٍ. ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ)
(كه اين قرآن كلام فرستاده بزرگوارى است (جبرئيل امين‌).)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۱۹ - رُسُلُ‌ (آیه ۸۱ سوره هود)

(قالُوا یا لُوطُ اِنَّا رُسُلُ‌ رَبِّکَ)
(گفتند: اى لوط! ما فرستادگان پروردگار توايم.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۲۰ - رُسُلُنا (آیه ۶۱ سوره انعام)

(تَوَفَّتْهُ‌ رُسُلُنا وَ هُمْ لا یُفَرِّطُونَ)
(در اين هنگام، فرستادگان ما جان او را مى‌گيرند.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۲۱ - رُسُلَنا (ایه ۲۱ سوره یونس)

(اِنَ‌ رُسُلَنا یَکْتُبُونَ ما تَمْکُرُونَ)
(و رسولان (فرشتگان‌) ما، آنچه را توطئه مى‌كنيد، مى‌نويسند!)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۲۲ - الرُّسُلُ‌ (آیه ۱۱ سوره مرسلات)

(اِذَا الرُّسُلُ‌ اُقِّتَتْ لِاَیِّ یَوْمٍ اُجِّلَتْ. لِیَوْمِ الْفَصْلِ)
(و در آن هنگام كه براى پيامبران به منظور اداى شهادت تعيين وقت شود.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۵ - الْمُرْسَلاتِ‌ (آیه ۱ سوره مرسلات)

(وَ الْمُرْسَلاتِ‌ عُرْفاً. فَالْعاصِفاتِ عَصْفاً. وَ النَّاشِراتِ نَشْراً. فَالْفارِقاتِ فَرْقاً. فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً. عُذْراً أَوْ نُذْراً. إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ)
(سوگند به فرشتگانى كه پى در پى فرستاده مى‌شوند و آن‌ها كه همچون تندباد حركت مى‌كنند و سوگند به آن‌ها كه ابرها را مى‌گسترانند و آن‌ها كه جدا مى‌كنند و سوگند به آن‌ها كه آيات بيدارگر الهى را به انبيا القا مى‌نمايند، براى اتمام حجّت يا انذار، سوگند به همه اين امور كه آنچه به شما درباره قيامت وعده داده مى‌شود، واقع شدنى است!)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۲۴ - الرُّسُلُ‌ (آیه ۲۵۳ سوره بقره)

(تِلْکَ‌ الرُّسُلُ‌ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلی‌ بَعْضٍ مِنْهُمْ مَنْ کَلَّمَ اللَّهُ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجاتٍ وَ آتَیْنا عِیسَی ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّناتِ)
(ما بعضى از آن پيامبران را بر بعضى ديگر برترى بخشيديم؛ برخى از آن‌ها، خدا با او سخن مى‌گفت و بعضى را درجاتى برتر داد و به عيسى بن مريم، نشانه‌هاى روشن داديم.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۲۵ - اَرْسَلْنا (آیه ۵۲ سوره حج)

(وَ ما اَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ‌ رَسُولٍ‌ وَ لا نَبِیٍّ اِلَّا اِذا تَمَنَّی اَلْقَی الشَّیْطانُ فِی اُمْنِیَّتِهِ...)
(هيچ رسول و پيامبرى را پيش از تو نفرستاديم مگر اين‌كه هرگاه آرزوى پيشبرد اهداف الهىِ خود مى‌كرد، شيطان وسوسه‌ها و القائاتى در آن مى‌افكند.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۲۶ - رَسُولًا (آیه ۵۱ سوره مریم)

(وَ اذْکُرْ فِی الْکِتابِ مُوسی‌ اِنَّهُ کانَ مُخْلَصاً وَ کانَ‌ رَسُولًا نَبِیًّا-..)
(و در اين كتاب از موسى يادكن، كه او خالص شده و رسول و پيامبر والامقامى بود.)

۲.۲۷ - رَسُولًا (آیه ۵۴ سوره مریم)

(وَ اذْکُرْ فِی الْکِتابِ اِسْماعِیلَ اِنَّهُ کانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ کانَ‌ رَسُولًا نَبِیًّا)
(و در اين كتاب از اسماعيل نيز ياد كن، كه او در وعده‌اش صادق و رسول و پيامبرى بزرگ بود.)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

۲.۲۸ - رَسُولًا (آیه ۵۱ سوره شوری)

(وَ ما کانَ لِبَشَرٍ اَنْ‌ یُکَلِّمَهُ اللَّهُ اِلَّا وَحْیاً اَوْ مِنْ وَراءِ حِجابٍ اَوْ یُرْسِلَ‌ رَسُولًا فَیُوحِیَ بِاِذْنِهِ ما یَشاءُ اِنَّهُ عَلِیٌّ حَکِیمٌ)
(و امكان ندارد خدا با هيچ انسانى سخن بگويد، مگر از راه وحى يا از پشت حجابى همچون ايجاد صوت، يا رسولى (فرشته‌اى‌) مى‌فرستد و به فرمان خود آنچه را بخواهد وحى مى‌كند؛ چرا كه او بلند مقام و حكيم است. )

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،
این آیه صریح است که سخن گفتن خدا با پیامبران به یکی از سه راه است:

• وحی و آن الهام و‌ انداختن به قلب است و شاید در خواب دیدن نیز جزء آن باشد؛
• سخن گفتن از پس پرده که پیامبر سخن خدا را می‌شنود مثل موسی که فرموده‌ (وَ کَلَّمَ اللَّهُ مُوسی‌ تَکْلِیماً)
  ^[۷۹] نساء/سوره۴، آیه۱۶۴.    
  و نیز ثابت است که موسی در طور بارها کلام خدا را شنید؛
• آمدن ملک چنان‌ که جبرئیل به نزد حضرت رسول (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) و دیگر پیامبران آمد و از خدا پیام آورد (قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّکَ)
  ^[۸۰] نحل/سوره۱۶، آیه۱۰۲.    
  تردید با «او» در آیه شریفه روشن می‌کند که هر یک از سه قسم راه به خصوصی است.

قهرا باید مصداق یکی رسول و مصداق بقیّه نبی باشد یا بالعکس. شیخ مفید در کتاب اختصاص از زرارة از امام باقر (علیه‌السّلام) نقل کرده که از آن حضرت درباره‌ (کانَ‌ رَسُولًا نَبِیًّا) سؤال کردم و گفتم: رسول را دانستیم نبی کدام است؟ فرمود نبی آن است که در خواب می‌بیند و صدا را می‌شنود ولی ملک را نمی‌بیند و رسول ملک را آشکارا می‌بیند و با او سخن می‌گوید گفتم منزلت امام کدام است؟ فرمود: صدا را می‌شنود و در خواب نمی‌بیند و ملک را مشاهده نمی‌کند سپس این آیه را تلاوت فرمود (وَ ما اَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ‌ رَسُولٍ‌ وَ لا نَبِیٍّ) (و لا محدث) نظیر این روایت در اختصاص از برید بن معاویه از امام باقر و از زراره از امام صادق و از معروفی از امام رضا (علیهم‌السّلام) نقل شده و نیز در کافی باب فرق بین رسول و نبی و محدث. چهار روایت در این باره که قریب با هم‌اند نقل شده است و در بعضی از آن‌ها فرموده که بعضی از انبیاء مقام نبوت و رسالت هر دو را داشته‌اند. علی هذا آن طور که از روایات اهل‌ بیت (علیهم‌السّلام) بدست آمد نبی آن است که در خواب می‌بیند و صدا را می‌شنود و این مطابق است با (اِلَّا وَحْیاً اَوْ مِنْ وَراءِ حِجابٍ) و رسول آن است که بر وی ملک نازل می‌شود و با او سخن می‌گوید و این مصداق‌ (اَوْ یُرْسِلَ‌ رَسُولًا فَیُوحِیَ بِاِذْنِهِ ما یَشاءُ) می‌باشد و اقسام سه گانه سخن گفتن خدا دو قسم اولش راجع به نبی و قسم اخیرش مربوط به رسول است. در بعضی از پیامبران مقام رسالت و نبوت هر دو جمع است چنان که در موسی و اسمعیل که در آیه ۵۱ و ۵۴ سوره مریم است.

۲.۲۹ - الرَّسُولَ‌ (آیه ۱۵۷ سوره اعراف)

(الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ‌ الرَّسُولَ‌ النَّبِیَّ الْاُمِّیَّ الَّذِی یَجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِنْدَهُمْ فِی التَّوْراةِ وَ الْاِنْجِیلِ)

طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،

(همان كسانى كه از فرستاده خدا، پيامبرِ «امّى» و درس نخوانده پيروى مى‌كنند؛ پيامبرى كه صفاتش را، در تورات و انجيلى كه به صورت مكتوب نزدشان است.)

۲.۳۰ - رَسُولِهِ‌ (آیه ۱۵۸ سوره اعراف)

(فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ‌ النَّبِیِّ الْاُمِّیِّ...)
(پس ايمان بياوريد به خدا و فرستاده‌اش، آن پيامبرِ درس نخوانده‌اى كه به خدا و سخنانش ايمان دارد.)

۲.۳۱ - رَسُولٌ‌ (آیه ۷۵ سوره مائده)

(مَا الْمَسِیحُ ابْنُ مَرْیَمَ اِلَّا رَسُولٌ‌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ‌ الرُّسُلُ‌)
(مسيح فرزند مريم، فقط پيامبر خدا بود؛ پيش از وى نيز، پيامبرانى بودند.)

۲.۳۲ - رُسُلًا (آیه ۷۸ سوره غافر)

(وَ لَقَدْ اَرْسَلْنا رُسُلًا مِنْ قَبْلِکَ مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنا عَلَیْکَ وَ مِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَیْکَ)
(و هيچ پيامبرى حق نداشت معجزه‌اى جز به فرمان خدا بياورد. و هنگامى كه فرمان خداوند براى مجازات كافران صادر شود.)

---