رَدّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَدّ (به فتح راء و دال مشدد) از
واژگان نهج البلاغه به معنای برگرداندن است؛ خواه برگرداندن خود
شی‌ء باشد یا حالت آن.
تَرَدُّد (به فتح تاء و راء و دال مشدد و مضموم) به معنی رفت و آمد و پی در پی است.
اِرْتِداد (به کسر راء و تاء و سکون راء) نیز به معنای برگشتن می‌باشد.
رَدّ به معنای برگرداندن است؛ خواه برگرداندن خود شی‌ء باشد یا حالت آن.
تَرَدُّد به معنی رفت و آمد و پی در پی است.
اِرْتِداد نیز به معنای برگشتن می‌باشد.
برخی از مواردی که در
نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرماید:
«اللَّهُمَّ فَاِنْ رَدّوا الْحَقَّ فَافْضُضْ جَماعَتَهُمْ وَ شَتِّتْ کَلِمَتَهُمْ وَ اَبْسِلْهُمْ بِخَطایاهُمْ.» «خدایا اگر
حق را ردّ کردند، جمعشان را بشکن، سخنشان را پراکنده کن و آن‌ها را با خطاهایشان از
رحمت خویش
مایوس گردان.»
آن حضرت بسیار وقت چنین
دعا می‌کرد:
«الْحَمْدُ لله الَّذی لَمْ یُصبِحْ بی مَیِّتاً وَ لا سَقیماً... وَ لا مَقْطوعاً دابِری وَ لا مُرْتَدّاً عَنْ دینی وَ لا مُنْکِراً لِرَبّی.» «
ستایش ویژه
خداوندی است که مرا
بیمار نساخته و مرگم را فرا نرسانده است.»
مواردی متعدد از این مادّه در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رَدّ»، ج۱، ص۴۴۲.
