• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رَجْم (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





رَجْم (به فتح راء و سکون جیم) از واژگان نهج البلاغه به معنای سنگ زدن و سنگسار کردن است.
این لفظ گاه به معنی طرد و راندن و گاه به معنی قذف و‌ انداختن نیز می‌آید.
چهار مورد از این ماده در « نهج البلاغه» آمده است.




رَجْم به معنای سنگ زدن و سنگسار کردن است.
«رَجَمَهُ‌ رَجْماً: رماهُ‌ بالحجارة.»
رَجْم گاه به معنی طرد و راندن و گاه به معنی قذف و‌ انداختن نیز می‌آید.
این لفظ معانی دیگری نیز دارد.



به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:


۲.۱ - رَجَم - خطبه ۱۲۷ (خطاب به خوارج)

امام علی (صلوات‌الله‌علیه) به خوارج که عامل کبیره را کافر می‌دانستند؛ فرمود: «می‌دانید که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) زانی محصن را سنگسار کرد، بعد به جنازه‌اش نماز خواند و ارث او را به ورثه‌اش داد:»
«وَ قَدْ عَلِمْتُمْ اَنَّ رَسولَ اللهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) رَجَمَ الزّانیَ (الْمُحْصَنَ) ثُمَّ صَلَّی عَلَیْهِ ثُمَّ وَرَّثَهُ اَهْلَهُ»
«و اگر زانی کافر بود بر او نماز نمی‌خواند و ارثش را به ورثه‌اش نمی‌داد.»


۲.۲ - یُرْجَموا - خطبه ۱۲۴ (درباره دشمنان)

رَجْم گاه به معنی طرد و راندن آید؛ چنان‌که حضرت درباره دشمنان فرموده:
«اِنَّهُمْ لَنْ یَزولوا عَنْ مَواقِفِهمْ... حَتَّی یُرْمَوْا بِالمَناسِرِ تَتْبَعُها الْمَناسَرُ وَ یُرْجَموا بِالْکَتائِبِ تَقْفوها الْحَلائِبُ»
یعنی «آن‌ها هرگز از مواضع خود کنار نمی‌شوند تا دفع شوند (زده شوند) با فوج‌ها در پی فوج‌ها و طرد شوند با کتیبه‌ها که در پی آن‌هاست سواره نظام‌ها.»
«حلائب» به معنی اسبان جمع شده از هر سو است.


۲.۳ - رَجْماً - خطبه ۱۹۲ (درباره شیطان)

حضرت علی (علیه‌السلام) درباره شیطان فرموده:
«وَ رَماکُمْ مِنْ مَکان قَریب... قَذْفاً بِغَیْب بَعید وَ رَجْماً بِظَنٍّ غَیْرِ مُصیب»
(و از نزدیک‌ترین مکان به سوی شما پرتاب کرده است... (امّا) تیری در تاریکی به سوی هدفی دور‌ انداخت و گمانی نابجا برد (یعنی خواسته‌اش که همه انسان‌ها مشرک شوند و از راه راست منحرف شوند. (تحقّق نیافت))
اینجا نیز به معنی طرد و دفع است.


۲.۴ - رَجْم - خطبه ۹۰ (علم خدا)

حضرت در رابطه با علم خدا فرموده:
«عالِمُ السِّرِّ مِنْ ضَمائِرِ الْمُضْمِرینَ وَ نَجْوَی الْمُتَخافِتینَ وَ خَواطِرِ رَجْمِ الظُّنونِ»
«رجم الظنون» یعنی ظنون‌ انداخته شده به قلب و رَجْم در اینجا قذف و‌ انداختن است یعنی «خدا عالم است به راز رازداران و نجوای سرّ گویان و به‌ انداخته شده‌های اذهان (خطور قلبی). »



از این لفظ چهار مورد در «نهج البلاغه» به کار رفته است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۴۳۷.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۶، ص۶۸.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، ج۲، ص۳۵۸.    
۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغة ت الحسون، ص۲۸۶، خطبه۱۲۷.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۲، ص۱۱، خطبه۱۲۵.    
۶. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ج۱، ص۱۸۴، خطبه۱۲۷.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۷۵، خطبه۱۲۷.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۴۳.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۴۵.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۵، ص۳۲۰-۳۲۱.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۱۹۷-۱۹۸.    
۱۲. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۱۱۲.    
۱۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغة ت الحسون، ص۲۸۲، خطبه۱۲۴.    
۱۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۲، ص۶-۷، خطبه۱۲۰.    
۱۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ج۱، ص۱۸۱، خطبه۱۲۴.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۶۹-۲۷۱، خطبه۱۲۴.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۲۵.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۲۹.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۵، ص۲۷۵-۲۷۶.    
۲۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۱۶۴.    
۲۱. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۷.    
۲۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۵۱، خطبه۱۹۲.    
۲۳. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۲، ص۱۶۳، خطبه۱۸۷.    
۲۴. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ج۱، ص۲۸۷، خطبه۱۹۲.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۴۹، خطبه۱۹۲.    
۲۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۴۱۷-۴۱۸.    
۲۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۴۲۷-۴۲۹.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۳۷۲-۳۷۴.    
۲۹. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۲۸۶-۲۸۷.    
۳۰. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۳، ص۱۳۶-۱۳۷.    
۳۱. سید رضی، محمد، نهج البلاغة ت الحسون، ص۲۰۳-۲۰۴، خطبه۹۰.    
۳۲. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۱۷۸، خطبه۸۹.    
۳۳. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ج۱، ص۱۳۴، خطبه۹۱.    
۳۴. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۹۳، خطبه۹۱.    
۳۵. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۷۳.    
۳۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۹۸.    
۳۷. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۴، ص۱۸۱.    
۳۸. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۵۲.    
۳۹. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۲۲.    
۴۰. سید رضی، محمد، نهج البلاغة ت الحسون، ص۲۸۶، خطبه۱۲۷.    
۴۱. سید رضی، محمد، نهج البلاغة ت الحسون، ص۲۸۲، خطبه۱۲۴.    
۴۲. سید رضی، محمد، محمد، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۵۱، خطبه۱۹۲.    
۴۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغة ت الحسون، ص۲۰۴، خطبه۹۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رَجْم»، ج۱، ص۴۳۷.    






جعبه ابزار