علامه طباطبایی در تفسیر المیزان میفرماید: كلمه ربوة به معناى مكان و بلند و هموار و وسيع است، و كلمه معين به معناى آب جارى است. و معناى آيه اين است كه ما عيسى بن مريم و مادرش را آيتى قرار داديم كه دلالت بر ربوبیت ما مىكند، و ما آن دو را در مكانى مرتفع، و هموار، و وسيع جاى داديم كه در آن آبى جارى هست.