• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رَبْوَه (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





رَبْوَه: (ءَاوَيْنَاهُمآ إِلى‌ رَبْوَةٍ)
«رَبْوَه» از مادّه‌ «ربا» به معناى زيادى و افزايش است و در اينجا به معناى سرزمين بلند مى‌باشد.



(وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ آيَةً وَآوَيْنَاهُمَا إِلَى رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِينٍ) (و ما فرزند مریم [عیسی‌] و مادرش را نشانه‌اى قرار داديم؛ و آنها را در سرزمين مرتفعى كه داراى امنیّت و آب روان بود جاى داديم.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ربوة به معناى مكان و بلند و هموار و وسيع است، و كلمه معين به معناى آب جارى است. و معناى آيه اين است كه ما عيسى بن مريم و مادرش را آيتى قرار داديم كه دلالت بر ربوبیت ما مى‌كند، و ما آن دو را در مكانى مرتفع، و هموار، و وسيع جاى داديم كه در آن آبى جارى هست. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۵۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۳۴۰.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۱، ص۱۷۴.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۴، ص۲۷۴.    
۵. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۵۰.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۴۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۶.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۵۴.    
۱۰. فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۷۲.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «رَبْوَه»، ص۲۴۵.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره مؤمنون | لغات قرآن




جعبه ابزار