رنگ سیاه (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از رنگ‌هایی که در
آیات قرآن به آن اشاره شده، «رنگ سیاه» است.
کلاغ، به رنگ سياه:
«... وَ غَرابِيبُ سُودٌ؛
... و گاه به رنگ كاملًا سياه.»
" غرابيب" جمع" غربيب" (بر وزن كبريت) به معنى سياه پر رنگ است، و اينكه عرب به كلاغ" غراب" مى‌گويد نيز از همين جهت است.
سياه رنگ بودن گِل خشكيده، خميرمايه
آفرینش بشر:
«وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ • وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي خالِقٌ بَشَراً مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ • قالَ لَمْ أَكُنْ لِأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ؛
ما
انسان را از گل خشكيده‌اى همچون سفال كه از گل بدبوى تيره‌رنگى گرفته شده بود آفريديم. و به خاطر بياور هنگامى را كه پروردگارت به
فرشتگان گفت: من بشرى را از گل خشكيده‌اى كه از گل بدبوى تيره رنگى گرفته شده، مى‌آفرينم. گفت: من هرگز براى بشرى كه او را از گل خشكيده‌اى كه‌از گل بدبويى آفريده‌اى،
سجده نخواهم كرد.»
ايجاد رگه‌ها و خطوط سياه پر رنگ در
کوه‌ها، از سوى خداوند:
«أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ ... وَ مِنَ الْجِبالِ جُدَدٌ ... غَرابِيبُ سُودٌ؛
آيا نديدى خداوند ... و از كوه‌ها نيز به لطف پروردگار راه‌هايى آفريده شده ... و گاه به رنگ كاملًا سياه.»
زندگى در سايه‌اى از
دود سياه، فرجام آخرتى
اصحاب شمال:
«وَ أَصْحابُ الشِّمالِ ... • ... فِي ... • وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ؛
واصحاب شمال، ... در ميان ...و در سايه دودهاى متراكم و آتش زا!»
«يحموم» به معناى دود به شدّت سياه است.
بهشتیان، داراى همسرانى با چشمانى به رنگ سياه:
۱. «كَذلِكَ وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِينٍ؛
اينچنين‌اند بهشتيان؛ و آنها را با حورالعين تزويج مى‌كنيم.»
۲. «... وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِينٍ؛
... و حورالعين را به همسرىِ آنها در مى‌آوريم.» در معناى «حور» گفته شده: ظهور اندكى سفيدى در
چشم از ميان سياهى است (چشم سياه).
۳. «حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِي الْخِيامِ؛
حوريانى كه در خيمه‌هاى بهشتى مستورند.»
۴. «وَ حُورٌ عِينٌ؛
و همسرانى از حورالعين دارند.»
چشمه قصّه
ذوالقرنین، به رنگ گِل سياه:
«حَتَّى إِذا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَها تَغْرُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ ... قُلْنا يا ذَا الْقَرْنَيْنِ ...؛
تا هنگامى كه به
غروبگاه آفتاب رسيد؛ در آن جا چنان به نظرش آمد كه
خورشید در چشمه تيره و گل‌آلودى غروب مى‌كند؛ ... گفتيم: اى ذوالقرنين!....»
«حمئة» به معناى گِل سياه است.
رنگ چهره‌ها (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۵، ص۱۴۳، برگرفته از مقاله «رنگ سیاه».
