• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مغرب (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: مغرب (مفردات‌قرآن).

مغرب از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن است.


مغرب در اصل به معناى محلّ غروب است، سپس به معناى مصدر (غروب كردن‌) و زمان‌ (غروب‌) به كار رفته است‌
[۱] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج ۱، ص ۶۳۷، «غرب».    
و يكى از چهار جهت، آنجا كه خورشید فرو رود مى‌باشد.
[۲] لغت‌نامه، ج ۱۳، ص ۱۸۷۳۵، «مغرب».
و در اصطلاح فقهى، به اعتقاد بيشتر فقها مغرب زمانى است كه سرخى پيدا شده از ناحيه شرق از روى سر بگذرد.
[۳] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج ۷، ص ۱۰۹.    
[۴] طباطبایی حکیم، محسن، مستمسک العروة الوثقی‌، ج ۵، ص ۷۱.    

مقصود در اين‌ عنوان، هر دو معناى لغوى و اصطلاحى آن است و آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌ «المغرب» استفاده شده و غروب در عنوان مستقلّ بحث شده است.
[۵] به مقاله غروب (قرآن) رجوع شود.


احکام مغرب (قرآن)، تعدد مغرب (قرآن)، عظمت مغرب (قرآن)، مالک مغرب (قرآن)، مدبر مغرب (قرآن)، سوگند به مدبر مغرب (قرآن)، مغرب تابستان (قرآن)، مغرب خورشید (قرآن)، مغرب زمستان (قرآن)، مغرب ستارگان (قرآن)، مغرب سرزمین ذوالقرنین (قرآن)، مغرب طور سینا (قرآن)، نافله مغرب (قرآن)، نعمت مغرب (قرآن)، نماز مغرب (قرآن).

۱. ↑ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج ۱، ص ۶۳۷، «غرب».    
۲. ↑ لغت‌نامه، ج ۱۳، ص ۱۸۷۳۵، «مغرب».
۳. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج ۷، ص ۱۰۹.    
۴. ↑ طباطبایی حکیم، محسن، مستمسک العروة الوثقی‌، ج ۵، ص ۷۱.    
۵. ↑ به مقاله غروب (قرآن) رجوع شود.


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۹، ص۴۶، برگرفته از مقاله«مغرب».    


رده‌های این صفحه : مغرب | موضوعات قرآنی
جعبه ابزار