رعب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رُعْب (به ضم راء و سکون عین) از
واژگان قرآن کریم به معنای ترس است.
رُعْب به معنای ترس و دستپاچگى است.
جوهری آن را
خوف و
طبرسی خوف و
فزع گفته است
در
اقرب هست كه آن
مصدر است به معنى ترسيدن و ترساندن (
لازم و
متعدی) و نيز
اسم است به معنى فزع
ولى
راغب گويد: آن انقطاع (و لا علاجى) است از امتلاء خوف و به تصور امتلاء گفته‌اند «رَعَبْتُ الْحَوْضَ» حوض را پر كردم «سَيْلٌ رَاعِبٌ» سيلی كه درّه را پر می‌كند.
(سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِما أَشْرَكُوا بِاللَّهِ) (وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ) به نظر می‌آيد كه مراد همان لاعلاجى از كثرت خوف باشد مانند خود گم كردن و دستپاچه شدن. و چون وجود ترادف در لغات ثابت نيست بايد رعب با خوف فرق داشته باشد.
اين كلمه پنج بار در قرآن آمده است.
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رعب»، ج۳، ص۱۰۵.
