رُعْب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رُعْب (به ضم راء و سکون عین) از
واژگان قرآن کریم به معنای ترس است.
رُعْب به معنای ترس و دستپاچگى است.
جوهری آن را
خوف و
طبرسی خوف و
فزع گفته است.
در
اقرب آمده كه آن
مصدر است به معنى ترسيدن و ترساندن (
لازم و
متعدی) و نيز
اسم به معنى فزع است.
ولى
راغب گويد: آن انقطاع (و لا علاجى) است از امتلاء خوف و به تصور امتلاء گفته‌اند:
«رَعَبْتُ الْحَوْضَ» حوض را پر كردم
«سَيْلٌ رَاعِبٌ» سيلی كه درّه را پر می‌كند.
به مواردی از
رعب که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِما أَشْرَكُوا بِاللَّهِ) (به زودى در دل‌هاى
کافران، به سبب اين‌كه، چيزهايى را براى خدا همتا قرار دادند كه خداوند هيچ گونه دليلى درباره آن نازل نكرده بود، رعب و وحشت مى‌افكنيم.)
(وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ) (و در دل‌هايشان وحشت افكند.)
به نظر می‌آيد كه مراد همان لاعلاجى از كثرت خوف باشد مانند خود گم كردن و دستپاچه شدن. چون وجود ترادف در لغات ثابت نيست بايد رعب با خوف فرق داشته باشد.
(سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُواْ الرَّعْبَ) (به زودى در دل‌هاى كافران ترس و وحشت مى‌افكنم.)
(وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا)( و تمام وجودت را وحشت فرا مى‌گرفت!)
(وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ) ( و در دل‌هايشان ترس و وحشت افكند.)
(وَ أَنزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُم مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن صَيَاصِيهِمْ وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَرِيقًا) (و
خداوند گروهى از
اهل کتاب(
یهود) را كه از آنان (
مشرکان عرب) حمايت كردند از قلعه‌هاى محكمشان پايين كشيد و در دل‌هايشان وحشت افكند؛ و كارشان به جايى رسيد كه گروهى را به قتل مى‌رسانديد و گروهى را اسير مى‌كرديد.)
اين كلمه پنج بار در قرآن آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رعب»، ج۳، ص۱۰۵.
