رَضْع (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَضْع (به فتح راء و سکون ضاد) و
رَضَع (به فتح راء و ضاد) و
رِضاعَة (به کسر راء و فتح عین) و
رَِضاع (به فتح و کسر راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شیر خوردن است.
امام علی (علیه‌السّلام) در رابطه با
ناکثین از این واژه استفاده کرده است.
از این ماده پنج مورد در
نهج البلاغه آمده است.
رَضْع و
رَضَع رَِضاع و
رِضاعَةً به معنای شیر خوردن است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
در رابطه با ناکثین
طلحه و
زبیر و امثالهم فرموده:
«وَ إِنَّهُمْ لَيَطْلُبُونَ حَقّاً هُمْ تَرَكُوهُ وَ دَماً هُمْ سَفَكُوهُ... يَرْتَضِعونَ أُمّاً قَدْ فَطَمَتْ وَ يُحْيُونَ بِدْعَةً قَدْ أُميتَتْ» «آنها حقی را می‌طلبند که خود آن را ترک کرده‌اند، خونی را می‌خواهند که خود آن را ریخته‌اند. می‌خواهند شیر بخورند از مادری که طفل را از شیر بریده است، زنده می‌کنند
بدعتی را که میرانده شده است.»
منظور از «
يَرْتَضِعون...» طلبیدن چیزی است بعد از گذشتن وقتش.
پنج مورد از این کلمه در «نهج» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رضغ»، ج۱، ص۴۵۲.
