رحلة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رحلة: (إيلافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتاءِ وَالصَّيْفِ) «رحلة» در اصل از «
رَحْل» (بر وزن شهر) به معناى پوششى است كه بر مركب براى سوار شدن مى‌نهند،
سپس به همين مناسبت آن‌را به خود
شتر و يا مسافرت‌هايى كه با آن يا وسيله ديگرى انجام داده مى‌شود، اطلاق كرده‌اند.
(إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّيْفِ) (الفت آنها به اين سرزمين و بازگشت آنها به آنجا در سفرهاى زمستانه و تابستانه.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه رحلت به معناى حالتى است كه يک انسان سوار بر راحله و در حال سير دارد، و راحله به معناى شترى است كه براى راه پيمايى نيرومند باشد. و منظور از رحلت
قریش مسافرت آنان از
مکه به بيرون براى
تجارت است، و اين رحلت از مشخصات اهل اين شهر بوده، چون اين شهر در دره‌اى خشک و سوزان و بى آب و علف واقع شده، كه نه زرعى در آن هست و نه ضرعى (پستان شيردارى) ناگزير قريش زندگى را از راه تجارت مى‌گذارنيد، و در هر سال دو نوبت به تجارت مى‌رفت، يک نوبت در
زمستان كه به طرف
یمن مى‌رفت، و نوبتى ديگر در
تابستان كه به سوى
شام ره مى‌سپرد، و با اين دو نوبت سفر كردن زندگى خود را اداره مى‌نمود، و مردم يمن و شام پاس احترام قريش را مى‌داشتند، زيرا خانه
کعبه بيت الحرام در بين ايشان واقع شده بود، و به همين جهت راهزنان و غارتگران كه ممر عيشى به جز دزدى و غارت نداشتند، متعرض ايشان نمى‌شدند، نه سر راه را برايشان مى‌گرفتند، و نه به شهرشان حمله‌ور مى‌شدند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «رحلة»، ص۲۴۹.
