در شرایط حجیت خبر واحد رأى یکسانى وجود ندارد. قدماى از امامیه روایتى را معتبر مى دانستند که همراه با قرائن صحت باشد اعمّ از قرینه داخلى همانند وثاقت راویو یا خارجى همانند وجود روایت در کتاب معتبر و یا تکرار حدیث در یک کتاب، وروایت غیر معتبر را روایتى مى دانستند که همراه با اینگونه قرائن نباشد
ولى علماى شیعى از قرن ششم به بعد برخى شرط حجیّت را عدالتراوی ها و برخى وثاقت آنان دانسته اند که براساس همین عقیده روایات را تقسیم به چهار قسم مى کنند : صحیح، حسن، موثقوضعیف.
[۵]الدرایة فى علم مصطلح الحدیث (شهید ثانى)، ص ۲۴-۱۹.
البتّه اخبارى ها همه روایات را در کتب اربعهو مانند آن حجّت مى دانند و تقسیم بندى فوق را بى اثر مى دانند، ولى دلیل قابل قبولى بر اثبات نظریه خود ندارند.
«روایت صحیح» در نظر اهل سنتخبر واحد ى است که سند آن متصل است (افتادگى در سلسله سند آن وجود ندارد) وراویان آن عدل و منضبط هستند و هیچ گونه شذوذ و عیب مخفى در آن نیست. (ما اتّصل سنده بعدول ضابطین بلا شذوذ و لا علّة خفیّة). «روایت حسن» آن است که جایگاه صدور ورجال آن شناخته شده باشند نه در حدّ صحیح (ما عرف مخرجه و رجاله لا کرجال الصحیح). «روایت ضعیف» آن است که هیچ درجه اى از حسن در آن نباشد که خود مراتبى دارد. (ما قُصر عن درجة الحسنو تتفاوت درجاته فى الضعف بحسب بُعده من شروط الصحة).