بیرجندی، رئیس حسن، منشی، تاریخنگار و شاعراسماعیلی. از زندگی او اطلاع دقیقی در دست نیست و تنها میدانیم که در پایان دوره الموت، از تاریخ اسماعیلیان نزاری، میزیسته است. بیرجندی در آغاز سده هفتم در جنوب خراسان، در منطقة کوهستان (قهستان) روزگار میگذرانده است. او سالهای زیادی در قائن و دیگر نقاط منطقه قهستان در دستگاه حاکمان نزاری، بویژه محتشم شهابالدینمنصور، سمت منشیگری داشته
[۱]رشیدالدین فضل الله، جامع التواریخ: قسمت اسماعیلیان و فاطمیان و نزاریان و داعیان و رفیقان، ج۱، ص۱۵۳، چاپ محمدتقی دانش پژوه و محمد مدرسی زنجانی، تهران ۱۳۵۶ ش.
[۲]رشیدالدین فضل الله، جامع التواریخ: قسمت اسماعیلیان و فاطمیان و نزاریان و داعیان و رفیقان، ج۱، ص۱۶۱، چاپ محمدتقی دانش پژوه و محمد مدرسی زنجانی، تهران ۱۳۵۶ ش.
[۳]عبدالله بن لطف الله حافظ ابرو، مجمع التواریخ السلطانیه، ج۱، ص۲۳۹، چاپ محمد مدرسی زنجانی، تهران ۱۳۶۴ ش.
بیرجندی کتابی در بیان رویدادهای دولت نزاریه ایران به نام تاریخ رئیس حسن نوشته که اینک در دست نیست ، اما قسمتهایی از آن با ذکر مأخذ در تاریخهای اسماعیلیه آمده است.
[۴]رشیدالدین فضل الله، جامع التواریخ: قسمت اسماعیلیان و فاطمیان و نزاریان و داعیان و رفیقان، ج۱، ص۱۵۳، چاپ محمدتقی دانش پژوه و محمد مدرسی زنجانی، تهران ۱۳۵۶ ش.
[۵]رشیدالدین فضل الله، جامع التواریخ: قسمت اسماعیلیان و فاطمیان و نزاریان و داعیان و رفیقان، ج۱، ص۱۶۱، چاپ محمدتقی دانش پژوه و محمد مدرسی زنجانی، تهران ۱۳۵۶ ش.
[۶]عبدالله بن علی کاشانی، زبدة التواریخ: بخش فاطمیان و نزاریان، ج۱، ص۱۹۸، ساختة ۷۰۰، چاپ محمدتقی دانش پژوه، تهران ۱۳۶۶ ش.
[۷]عبدالله بن لطف الله حافظ ابرو، مجمع التواریخ السلطانیه، ج۱، ص۲۳۹، چاپ محمد مدرسی زنجانی، تهران ۱۳۶۴ ش.
(۱) امین احمد رازی، هفت اقلیم، چاپ جواد فاضل، تهران ۱۳۴۰ ش.
(۲) عبدالله بن لطف الله حافظ ابرو، مجمع التواریخ السلطانیه، چاپ محمد مدرسی زنجانی، تهران ۱۳۶۴ ش.
(۳) رشیدالدین فضل الله، جامع التواریخ: قسمت اسماعیلیان و فاطمیان و نزاریان و داعیان و رفیقان، چاپ محمدتقی دانش پژوه و محمد مدرسی زنجانی، تهران ۱۳۵۶ ش.
(۴) عبدالله بن علی کاشانی، زبدة التواریخ: بخش فاطمیان و نزاریان، ساختة ۷۰۰، چاپ محمدتقی دانش پژوه، تهران ۱۳۶۶ ش.
↑ رشیدالدین فضل الله، جامع التواریخ: قسمت اسماعیلیان و فاطمیان و نزاریان و داعیان و رفیقان، ج۱، ص۱۵۳، چاپ محمدتقی دانش پژوه و محمد مدرسی زنجانی، تهران ۱۳۵۶ ش.
۲.
↑ رشیدالدین فضل الله، جامع التواریخ: قسمت اسماعیلیان و فاطمیان و نزاریان و داعیان و رفیقان، ج۱، ص۱۶۱، چاپ محمدتقی دانش پژوه و محمد مدرسی زنجانی، تهران ۱۳۵۶ ش.
۳.
↑ عبدالله بن لطف الله حافظ ابرو، مجمع التواریخ السلطانیه، ج۱، ص۲۳۹، چاپ محمد مدرسی زنجانی، تهران ۱۳۶۴ ش.
۴.
↑ رشیدالدین فضل الله، جامع التواریخ: قسمت اسماعیلیان و فاطمیان و نزاریان و داعیان و رفیقان، ج۱، ص۱۵۳، چاپ محمدتقی دانش پژوه و محمد مدرسی زنجانی، تهران ۱۳۵۶ ش.
۵.
↑ رشیدالدین فضل الله، جامع التواریخ: قسمت اسماعیلیان و فاطمیان و نزاریان و داعیان و رفیقان، ج۱، ص۱۶۱، چاپ محمدتقی دانش پژوه و محمد مدرسی زنجانی، تهران ۱۳۵۶ ش.
۶.
↑ عبدالله بن علی کاشانی، زبدة التواریخ: بخش فاطمیان و نزاریان، ج۱، ص۱۹۸، ساختة ۷۰۰، چاپ محمدتقی دانش پژوه، تهران ۱۳۶۶ ش.
۷.
↑ عبدالله بن لطف الله حافظ ابرو، مجمع التواریخ السلطانیه، ج۱، ص۲۳۹، چاپ محمد مدرسی زنجانی، تهران ۱۳۶۴ ش.
۸.
↑ امین احمد رازی، هفت اقلیم، ج۲، ص۳۲۴ـ ۳۲۵، چاپ جواد فاضل، تهران ۱۳۴۰ ش.