• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ذرو (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





ذَرْو (به فتح ذال و سکون راء) از واژگان نهج البلاغه به معنای پراکندن و پاشیدن است. در خطبه ۱۷ در مورد انسان جاهل از این واژه استفاده شده است.



ذَرْو به معنای پراكندن و پاشيدن است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره آدم جاهل فرموده: «لَمْ يَعَضَّ عَلَى العِلْمِ بِضِرْس قَاطِع، يُذرِي الرِّوَايَاتِ إذْراءَ الرِّيحِ الهَشِيمَ.» يعنى «دندان ننهاده است. بر علم با دندان قاطع (عالم حقيقى نيست) مى‌پراكند روايات را مانند پراكندن باد علف‌هاى خشكيده را.» (شرح‌های خطبه: )


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۴۱۳.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت الحسینی، ج۱، ص۱۵۸.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۶۳، خطبه۱۷.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۴۹، خطبه۱۷.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۹، خطبه۱۷.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۷، خطبه۱۷.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۶۱۸.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۶۳۰.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱، ص۵۹۱.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۵۸.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۲۸۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ذرو»، ج۱، ص۴۱۳.    






جعبه ابزار