ذأم (مفردات‌قرآن)

ذَأْم (به فتح ذال و سکون همزه) از واژگان قرآن کریم به معنای عیب و مذمت است. اين كلمه فقط يك بار در قرآن آمده است.

ذَأْم به معنای عیب و مذمت است.
طبرسی فرموده: ذأم و ذيم به معنى عيب شديد است، ولى راغب آن را مذمّت گفته است.

(قالَ اخْرُجْ مِنْها مَذْؤُماً مَدْحُوراً)، يعنى: «فرمود: از آن خارج شو، در حالی كه مذموم و مطرود هستى».

اين كلمه فقط يك بار در قرآن آمده است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۲.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۳۳۵.
۳.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۶۶.
۴.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۲۴.
۵.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۶۷.
۶.	↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۳۳۵.
۷.	↑ اعراف/سوره۷، آیه۱۸.
۸.	↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۳۳.
۹.	↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۸، ص۳۹.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۲۶.
۱۱.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۶۸.