به زراعتى كه با دلو، ماشین آلات و مانند آن آبیارى نشود و از آب طبیعى همچون باران مشروب گردد، دیم گویند.
زراعتى هم كه با آب جارى بر روى زمین یا از طریق ریشه از آب مجاور خود سیراب مى‌شود، حکم دیم را دارد.
۲)زراعتى كه از هر دو طریق(آبی و دیم) آبیارى شده، در صورت غلبه ی یك جهت، زکات، تابع همان جهت و در صورت تساوى، در نصف زراعت یك دهم و در نصف دیگر یك بیستم زکات تعلّق مى‌گیرد.
