دَجَر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَجَر (به فتح دال و جیم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای تاریکی است.
یکی از مشتقات این واژه که در
نهج البلاغه بکار رفته است،
دَیْجور است.
• دَیْجور (به فتح دال و سکون یاء) به معنای تاریکی است و جمع آن دیاجیر (به کسر دال و سکون یاء) می‌باشد.
این ماده فقط دو بار در نهج البلاغه آمده است.
دَجَر و
دَيْجور به معنای تاريكى است و جمع آن
دياجير می‌باشد.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) درباره
خدا فرموده:
«عالِمُ السِّرِّ مِنْ ضَمائِرِ الْمُضْمِرينَ... وَ تَغْريدِ ذَواتِ الْمَنْطِقِ في دَياجيرِ الاَْوْكارِ... وَ ما اعْتَقَبَتْ عَلَيْهِ أَطْباقُ الدَّياجيرِ» «خدا داناست به اسرار
ضمیر اهل ضمائر و به آواز خوانى پرندگان در ظلمت‌هاى لانه‌ها و به آنچه پى در پى مى‌آيد در پرده
ظلمت‌ها.»
این واژه فقط دو بار در «نهج البلاغه» ديده مى‌شود.
•
قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دجر»، ج۱، ص۳۷۵.
