• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دُهْن (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





دُهْن (به ضم دال و سکون هاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای روغن است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
إِدْهان ( به کسر همزه و سکون دال) ست.
تَدْهين (به فتح تاء و سکون دال) به معنای روغن مالى كردن كه از آن مدارا و نرمى اراده مى‌شود كه در كارهاى شرع به صورت سازش حرام، آمده است.
از این لفظ شش مورد در «نهج‌ البلاغه» آمده است.




دُهْن: به معنای روغن است.
إِدْهان و تَدْهين به معنای روغن مالى كردن كه از آن مدارا و نرمى اراده مى‌شود كه در كارهاى شرع به صورت سازش حرام، آمده است.



به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:


۲.۱ - تُداهِنُوا و الاِْدْهانُ - خطبه ۸۵ (حضرت در مقام نصیحت)

حضرت علی (علیه‌السلام) در مقام نصیحت فرموده: «وَ لا تُرَخِّصُوا لاَِنْفُسِكُمْ فَتَذْهَبَ بِكُمُ الرُّخَصُ مَذاهِبَ الْظَّلَمَةِ وَ لا تُداهِنُوا فَيَهْجُمَ بِكُمُ الاِْدْهانُ عَلَى الْمَعْصيَةِ»
«به خودتان در كارها آزادی ندهيد كه آزادی‌ها شما را براه‌هاى ستمگران ببرد. مداهنه و سازشكارى نكنيد تا سازشكارى شما را بر گناه حمله‌ور سازد.»


۲.۲ - الاِْدْهانُ - خطبه ۲۳۲ (حضرت در شكايت از زمان)

حضرت در شكايت از زمان فرموده: «أَنَّكُمْ في زَمان... أَهْلُهُ مُعْتَكِفُونَ عَلَى الْعِصْيانِ مُصْطَلِحُونَ عَلَى الاِْدْهانِ فَتاهُمْ عارِمٌ وَ شائِبُهُمْ آثِمٌ»
«شما در زمانى هستيد كه مردم آن ملازم معصیت و معتاد بر نرمى و سازش‌اند، جوانشان بى‌تربيت و پيرشان گناهكار است.»



از این کلمه شش بار در «نهج‌ البلاغه» آمده است.



۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج ۱، ص ۳۹۹.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج ۶، ص ۲۴۹.    
۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۱۶۸، خطبه ۸۵.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ص ۱۴۸، خطبه ۸۴.    
۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص ۱۱۷، خطبه ۸۶.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص ۱۶۵، خطبه ۸۶.    
۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج ۲، ص ۵۹۵.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج ۲، ص ۶۰۰.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج ۳، ص ۵۲۴.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج ۶، ص ۱۳۲.    
۱۱. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج ۶، ص ۳۵۵.    
۱۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۵۶۹، خطبه ۲۳۲.    
۱۳. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج ۲، ص ۲۵۴، خطبه ۲۲۸.    
۱۴. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص ۳۵۴، خطبه ۲۳۳.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص ۵۵۵، خطبه ۲۳۳.    
۱۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج ۴، ص ۲۰۹.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج ۴، ص ۲۱۱.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج ۸، ص ۵۳۲.    
۱۹. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج ۱۵، ص ۳۹.    
۲۰. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج ۱۳، ص ۱۲.    
۲۱. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۱۶۸، خطبه ۸۵.    
۲۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۵۶۹، خطبه ۲۳۲.    
۲۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۷۲، خطبه ۲۴.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دهن»، ج۱، ص۳۹۹.    






جعبه ابزار