مُدْهِنُون (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُدْهِنُون:(أَنْتُمْ مُّدْهِنُونَ) «مُدْهِنُون» در اصل، از مادّه «دهن» به معناى روغن است،
و از آن‌جا كه براى نرم كردن پوست تن، يا اشياء ديگر، آن را روغن مالى مى‌كنند، كلمه
«ادهان» به معناى مدارا و ملايمت، و گاه، به معناى سستى و عدم برخورد جدى آمده است، و نيز از آن‌جا كه افراد منافق و دروغگو، غالباً زبان‌هاى نرم و ملايمى دارند، اين واژه احياناً به معناى تكذيب و انكار نيز به كار رفته است، و هر دو معنا در آيه فوق محتمل است؛ اصولًا انسان چيزى را كه باور دارد، جدى مى‌گيرد، اگر آن را جدى نگرفت، دليل بر اين است كه باور ندارد.
(أَ فَبِهذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ) (آيا اين سخن را (اين قرآن را با اوصافى كه گفته شد) سست و كوچک مى‌شمريد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اشاره با كلمه هذا الحديث به قرآن كريم است، و كلمه مدهنون جمع اسم فاعل از مصدر ادهان است، و ادهان به معناى سهل‌انگارى است، كه البته در اصل به معناى روغن مالى به منظور نرم كردن چيزى بوده، و به عنوان استعاره در سهل‌انگارى استعمال شده است، و استفهام در آيه استفهام سرزنشى است، ايشان را سرزنش مى‌كند به اين‌كه
قرآن را يک دستى گرفتند، و آن را چيزى غير قابل اعتناء دانستند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مُدْهِنُون»، ص۵۱۴.
