دَیْن (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَيْن (به فتح دال و سکون یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای قرض است.
دَيْن به معنای قرض است.
(مِنْ بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصِي بِها أَوْ دَيْنٍ ...) (بعد از انجام وصيّتى است كه او كرده، و بعد از اداى دين است...)
(إِذا تَدايَنْتُمْ بِدَيْنٍ إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى فَاكْتُبُوهُ ...) (هنگامى كه بدهى مدّت‌دارى به خاطر وام يا داد و ستد به يكديگر پيدا كنيد، آن را بنويسيد....)
طبرسی فرموده «
تَدايَن» به معنى قرض دادن و قرض گرفتن است
يعنى: «چون به يكديگر قرض داديد و گرفتيد آن را بنويسيد.» و گويد: گفته‌اند كلمه «
دَيْن» بعد از «
تَدايَنْتُمْ» براى تاكيد است و يا چون «
تَدايَنْتُمْ» به معنى مجازات نيز آمده (از دين به كسر اوّل) كلمه دين براى معيّن كردن معنى است يعنى مراد قرض دادن و گرفتن است نه مجازات.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بفتح»، ج۲، ص۳۷۹.
