• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دَیْن (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





دَيْن (به فتح دال و سکون یاء) از واژگان قرآن کریم به معنای قرض است.



دَيْن به معنای قرض است.


(مِنْ بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصِي بِها أَوْ دَيْنٍ‌ ...) (بعد از انجام وصيّتى است كه او كرده، و بعد از اداى دين است...)
(إِذا تَدايَنْتُمْ‌ بِدَيْنٍ‌ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى فَاكْتُبُوهُ ...) (هنگامى كه بدهى مدّت‌دارى به خاطر وام يا داد و ستد به يكديگر پيدا كنيد، آن را بنويسيد....) طبرسی فرموده «تَدايَن» به معنى قرض دادن و قرض گرفتن است يعنى: «چون به يكديگر قرض داديد و گرفتيد آن را بنويسيد.» و گويد: گفته‌اند كلمه «دَيْن» بعد از «تَدايَنْتُمْ‌» براى تاكيد است و يا چون‌ «تَدايَنْتُمْ‌» به معنى مجازات نيز آمده (از دين به كسر اوّل) كلمه دين براى معيّن كردن معنى است يعنى مراد قرض دادن و گرفتن است نه مجازات.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۳۷۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۲۳.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۵۰.    
۴. نساء/سوره۴، آیه۱۱.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۷۸.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۲۰۹.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۳۳۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۶.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۴۸.    
۱۰. بقره/سوره۲، آیه۲۸۲.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۸.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۴۳۴.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۶۷.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۸۱.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۲۰۰.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۸۰.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۸۱.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بفتح»، ج۲، ص۳۷۹.    






جعبه ابزار