دَوْس (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَوْس (به فتح دال و سکون واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای ماليدن در زير پا، كوبيدن
خرمن و ذليل كردن است.
از این لفظ دو مورد در «
نهج البلاغه» آمده است.
دَوْس:
به معنای ماليدن در زير پا، كوبيدن خرمن و ذليل كردن است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
دوران جاهلیّت فرموده:
«أَطاعوا الشَّيْطانَ... في فِتَن داسَتْهُمْ بِأَخْفافِها وَ وَطِئَتْهُمْ بأَظْلافِها.» «اطاعت از
شیطان نمودند در فتنه‌هائی كه كوبيد آن‌ها را با چكمه‌هايش و زير پايشان گذاشت با ناخن‌هايش.»
و درباره فتنه‌هاى بعد از خود فرموده:
«رَايَةُ ضَلالة قَدْ قامَتْ... تَعْرُكُكُمْ عَرْكَ الاَْديمِ وَ تَدوسُكُمْ دَوْسَ الْحَصَيدِ.» «رأيت ضلالتى كه به پا خاسته شود مى‌سايد شما مانند ساييدن چرم و مى‌كوبد شما را مانند كوبيدن خرمن.»
از این کلمه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دوس»، ج۱، ص۴۰۳. د
