دَخَر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَخَر (به فتح دال و خاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
ذلت و خوارى است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
• داخِر (به فتح دال و سکون همزه و کسر خاء) نیز به معنی ذليل و خوار است.
این واژه يک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
دَخَر به معنای ذلت و خوارى است.
داخِر نیز به معنی ذليل و خوار است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
حضرت علی علیه السلام درباره
خدای سبحان فرموده:
«لَمْ يَخْلُقْ ما خَلَقَهُ لِتَشْديدِ سُلْطان وَ لا تَخْوُّف مِنْ عَواقِبِ زَمان... وَ لكِنْ خَلائِقُ مَرْبُوبُونَ وَ عِبادٌ داخِرُونَ» «مخلوق را براى تحكيم سلطنت خويش و يا براى
خوف از عواقب زمانى نيافريده است، بلكه آفريده‌ها مخلوقات تربيت شده و بندگان ذليل او هستند.»
از این ماده يک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دخر»، ج۱، ص۳۷۸-۳۷۹.
